گلبرگ     غزل   می بخشد    امشب به  قیامی  دیگر

ساقی   به   ترنم   پر کن  جامی   پی    جامی  دیگر

این    شاهد   زیبا  گویی   در   عشوه گری  دلجویی

با    رایحه ی     خوشخویی     آورده   پیامی   دیگر

بر    چهره ی   گل مانندش در وسوسه ی  لبخندش

لطفی  است که می خوانندش از حسن تمامی دیگر

می خندد و  جان  می بخشد  اکسیر توان می بخشد

تاثیر   بیان   می بخشد      با    روح  کلامی    دیگر

در حلقه ی وحدت گویان او هست وجزاودیگر نیست

هر  چند    هزاران  بارش  خوانند به نامی     دیگر

کفر   سر    زلفش دینم  هم  دینم  و   هم   آیینم

از  اوست  به  هر  سو  بینم افتاده به دامی  دیگر

دل چونکه به عشقش دادم با یاد وصالش   شادم

وین   مرغ نمی گیرد  پر زین بام به  بامی    دیگر

از    ما  به  هوا خواهانش  هر دفعه درودی از نو

وز ما  به طلبگارانش  هر  لحظه   سلامی    دیگر.