رفت در نـــزد شیــــخ تــازه مرید

بـه دو زانـــو نشست و بـا تمجید

گفت:ای خلــــق را مــــراد نکــو

آنقدر زار و خستـــــه ام کـه نگو

شیخ گفتا:خــوش آمدی سویم

باشد ای جان من ، نمی گویم!!