نسیــــم فــرودیــــن ، اگـر بـــه در زند

درخــــت گل کنــــد ، پــرنــــده پـر زند

ز هــایهــــوی ما ، بــــه گفتگــــوی ما

ز خــــاک تیــره گـون ، بنفشه سر زند

ز بـانـگ هلهلــــه ، دوبــاره چلچلــــه

بــــه دوردستـــها ، دم از سفــــر زند

ز بــــاده بــرفـــروز ، پیـــالـه هـای ما

شـــراره های می ، به غم شـرر زند

سپنـــددانــــه را ، به مجمـــر افکنید

مبــــاد تا کســی ، بـــه مــا نظر زند

بزن چغانــــه ای ، بخوان ترانـــه ای

که طعنـــه شعـر تـر ، به نیشکر زند

بهــار را بگـو ، بیــــا کــــه یــــار مــا

به جای دست غم،گلی به سر زند.