عشق  تا   شمع    ره    راهی      عرفان نشود

دلش  از       پرتو       امید          فروزان نشود

به   بیابان     تولاست       خطرها    به    کمین

مرد   باید   که    در   این   راه   هراسان نشود

گر   نسیمی    رسد  از   مهر به گلزار    وجود

دل   چون   غنچه محال است که خندان نشود

تا   نگردد  ز  سر     صدق     مبرا     ز    خلل

به   خلیل  آتش  نمرود         گلستان   نشود

پرده دارش   ندهد    ره به سراپرده ی   غیب

هر که   از   عیب  رها  در  پی   جانان  نشود

کوششی کن که به سرمنزل مقصود  رسی

مشکلی نیست  در این راه که آسان   نشود

رسم  پیمانه کشان  است که پیمان شکنند

پیر  باید   که  از این  واقعه   حیران   نشود

شاد  از  آنم که شدم پادشه کشور     فقر

جز   در   اشک  مرا گرچه به دامان   نشود

رهنمای  من  درمانده  به  صحرای   وجود

آشنایی است  که  بیگانهز قرآن      نشود

نبرد  صرفه  ز  بیداری  فردا          امروز

هر که ازکرده ی مذموم پشیمان    نشود

نتوانم   که   سرایم  غزلی از سر     درد

تا  دل    تنگتر از  غنچه   پریشان    نشود

«خوش عمل»دیده ی بینابطلب دوست ببین

تا  تو  را بهره ای ازاین نشود   آن  نشود.