یا  صاحب الزّمان  که   جهان  در  پناه  توست

تا  کی  نهـــان  زدیده ی ما روی ماه توست؟

چشم  امیـــد منتظــــران طــــــریـــق عشـق

تا  آن  که  جلوه ای بنمایی  بــه راه توست

هر  روز  روز حسرت و هر شب شب فراق

ما  را   نصیب  بـــی بـــرکـــات  پگاه  توست

آن  خسروی  که عیسی مریم کنــار خضـر

همواره   افتخـــارکنان  در  سپـــاه توست

برتر   ز   انبیـــاء  سلــــــف غیـر مصطفـی

نزد  خدا   مقام  تو  مانند  جـــاه  توســت

چون  کعبه  مسجد  نبـــوی چشم انتظار

در  آرزوی   بانگ   اذان   و  صلاه توست

هر صبح  و  شام  معتکفان حریم  عشق

جان برکفند تا به  چه سویی نگاه توست

در هر  دعا  ظهور  تو  خواهیم از خـدای

آن  خالقی که  ملجا  ما نیکخواه توست

در صدق  مدّعای  ظهور آفتاب و مـــــاه

روشن دلیل ماو درخشان گواه توست

از  داغ  مرگ  مادر  پهلو  شکسته ات

تاعرش رفته ناله ی واحسرتاه توست

در چشم دودمان بشر  دود  فتنه ها

پادافره  گنــاه  فراوان از آه توســـت

بار سفر  ببندم و تا جمکـــــــران روم

کآنجابلطف دوست نمودارگاه توست

با  زائران  منتظرت  همنـــوا  شــــوم

درمسجدی که منظره  بارگاه توست

عمری گذشت ومرغ دل عاشقان هنوز

در آرزوی  دانه ی خال سیاه توست.