از درس انشـــــایــــــم گــــرفتــــم

یک بــــار دیگـــر نمـــــره ی بیست

آمـــوزگــارم رو بــــه مــــن گفـــت:

انشــــای تــــو بسیـــار عالیســت

***

مــوضــــوع انشـــای من این بود:

شــــادی بــــرای کـودکـان است

لبخنــــــد را زآنــــــان نگیـــریـــــد

چـــون آشنــــای کـودکـان است

***

در متــــن انشــایـــم نــوشتـــم:

مـــادر ، پـــدر ، مـــا سـرفرازیـم

بــــا درس خـوانــدن می توانیم

آینـــده ی خــــود را بســـازیــم

***

وقتی شما در خــانـــه هستید

خوب و صمیمی ، پاک و ساده

در چشم ما مثل بهشت است

کانــــون گـــــرم خــانـــــواده

***

مــــادر ، پـدر ، ای بهترین هـا

در مهــربــانــــی بـی نظیرید

پشــت و پنــاه مــا بمــانیـــد

لبخنــــد را از مــــــا نگیــریــد

***

در متــــن بـــاغ زنـــدگانـــی

مـــا غنچــه هـــای نوبهاریم

ای بـــــاغبـــانــــان بهشتی

خیلی شما را دوست داریم.