اگر   یارم    شوی   من    نیز   خواهم    بود    یار تو
اگر  چه    روزها   دور   از   تو   ،  شبها   در   کنار تو

گلستان  در   گلستان  می شوم  از  هر  دری  وارد
 مگر   از    هر    گلی    پیدا    کنم    بوی   بهار   تو

به  هر طاووس مستی می رسم در باغ می جویم
به   شیدایی   نشان   از جلوه ی  نقش  و  نگار تو

چه کابوس است این یارب که می بینم شبانگاهی
چو  اشک از چشمت  افتادم  شدم ناگاه  خوار تو

من  و  پیمانه  نوشی  بی تو  در هر بزم  زهرم باد
توو پیمان شکستن نوش جان کاین  است کار تو

به   یاد    آوردم    ایامی  که   بودی  غمگسار من
به  یاد  آوردی   آیا   این  که   بودم   غمگسار تو؟

اگر  چه   روزگارم    را    تبه  ،  روزم    سیه کردی
الهی   خالی    از   غم    باد   روز     و    روزگار تو

دلی مانده ست  با  من  یادگار  از  عهد  شیدایی
که   می آیم   به   دیدار   تو   می سازم    نثار تو.