4 آبان مصادف با سالروز درگذشت شاعر - ادیب - مترجم - نویسنده و طنزپرداز بزرگ معاصر استاد «ابوالقاسم حالت» است.وقتی که از دفتر «گل آقا» تماس گرفتند و خبر درگذشت آن استاد پیشکسوت والامقام و نحریر مقدام را - که الحقّ والانصاف در بین طنزپردازان معاصر «واحد کالألف» بود - دادند ، ناگهان مطلع شعری که استاد «ملک الشعراء بهار» در فقدان استاد «ایرج میرزا» سروده بود به ذهنم خطور کرد :

سکته کرد و مرد ایرج میرزا
قلب  ما  افسرد  ایرج میرزا....

*و فی البداهه سرودم:

مانند     گلی   بود      که      از      آفت   پاییز
پرپر      شد    و      پژمرد      ابوالقاسم حالت

تا    غنچه ی     لبخند    نشاند   به لب   خلق
بس    خون     جگر    خورد   ابوالقاسم حالت

غیر از سخن عشق ، چه منظوم و چه منثور
یک       نکته       نیاورد        ابوالقاسم حالت

بود      از پی     ترویج     صفا ، نشر   محبت
هر     گام       که     افشرد ابوالقاسم حالت

جان «باخت» که  تا  بارگه   قدسی محبوب
بی واسطه    ره   «برد»   ابوالقاسم حالت

جز  راه سلامت   که  به  سرمنزل  مقصود
پیوست     ،     بنسپرد      ابوالقاسم حالت

نور سخنش    را    ز کران  تا به کران   بین
چون   شمع   گر افسرد  ابوالقاسم حالت

یک  عمر    ز  میخانه ی    اخلاص   و  تولا
بخشید   به     ما     دُرد  ابوالقاسم حالت

اذناب «گل آقا» همه  شاهد  که  دلی  را
از      خویش     نیازرد     ابوالقاسم حالت

زنده ست در آثارگرانسنگ خود ای دوست
بیهوده   مگو  :  « مُرد  ابوالقاسم حالت».