ترک یاری   کردی   و   رفتی ، مگر   از من چه دیدی؟
بی وفا!   حرفی    مگر    از گل    تو    نازکتر شنیدی؟

خواستم   گلبوسه ای    از    گلشن رویت     بچینم
در گلو    بغضم   شکستی ، بر جگر   خارم   خلیدی

پا کشیدی   از  من   و   هنگام   رفتن   یادم    آمد
روزهایی    را    که   دستی   بر سر ما می کشیدی

بعد  از این   سر   زیر  پر  خواهم   فرو برد از تألّم
ای     همای    آسمان    پرواز    کز   بامم    پریدی

بی وفایی   چون   تو     را     ایام   در خاطر  ندارد
تا   رمیدی    از   بر    من     با     رقیبان   آرمیدی

ساقیا!   امشب  مرا   ساغر  ز   می   لبریزتر  کن
خوب   هنگامی  به   فریاد   دل    زارم    رسیدی

شرمسار همدمی های  توام   ای اشک  گلگون
در شبان بی کسی چون اختر ازچشمم چکیدی

مانده ام   بعد   از   جدایی   بگذرانم   زندگی   را
باچه شوقی؟باچه شوری؟باچه احساس وامیدی؟

1355 شمسی .