چون   عهد      علی     صفا       ندارد   کوفه

دل     در        گرو       شما      ندارد   کوفه

آقا!   به         مدینةالنبی        رجعت    کن

برگرد ...         نیا ...   وفا        ندارد   کوفه .

حدیث  بارش   نور   است     هر     کلام    حسین

سرود  عشق  نهان است     در     پیام     حسین

دوام    وحدت   ما  را   نوشت      کاتب     عشق

به  صفحه  صفحه ی تاریخ خون    دوام    حسین

هزار  لرزه    بر    اندام       دشمنان       انداخت

طنین   نغمه ی    تکبیر    سرخ فام         حسین

شکست   قامت  تندیس  کفر   و    بر  پا     شد

لوای   صولت    اسلام     از     قیام       حسین

ز   آسمان     شهادت          فرو          نمی آید

همای      اوج        سعادت مگر به دام  حسین

مقام     قرب     نگر     کز       صوامع    ملکوت

جواب    می رسد    از  دوست بر سلام حسین

به   نام   نامی    او    می زنم   قلم همه عمر

که   محترم    شمرندم    به      احترام  حسین

بیار    «خوش عمل»   آرامش   دل  ار  طلبی

به  لب   هماره     کلام   خدا  و   نام    حسین.

برده  دل   از  من   نکورو    دلبری        زیبا نگاری

سروقد    ابرو کمانی   نوش لب    گلگون   عذاری

چشم آهو      نازکی   سیمین بری  شور  آفرینی

فتنه ای   گیسو کمندی   مه جبینی   طرفه یاری

می فریبد     می نوازد    می خرامد     می گدازد

عاشقان  را  با  پیامی  سرخوشان را  با   شراری

بی وجود   رو ی ماهش  نیستم    تاب  و   توانی

با   وجود        گاه گاهش نیستم     صبر وقراری

روزگارم   را   سیه  کرد از سر  زلف    سیاهش

گرچه    بی وصلش ندارم بهتراز این    روزگاری

از   قضا  خواهم که باشد بر  منش هردم عبوری

وز  قدر   خواهم که افتد  با منش بوس و کناری

ناصحم  گفتا زعشقش  تا که  بتوانی    حذر  کن

تاب   مهجوری    نیاری      طاقت  دوری   نداری

گفتمش با خشم: بیدل را به  دلداری  چه نسبت؟

گفتمش با اخم: بی غم را به غمخواری چه کاری؟

وعده ی  شرب طهورم   می دهی در هرنشستی

مژده ی  حور و قصورم  می دهی با  هر   گذاری

تا که مل باشد به ساغر جان نمی بازم   به  آبی

تا که گل باشد به گلشن دل نمی بندم  به  خاری

اختیاری   داشتم دل دادم  و       دلبر      گرفتم

حالیا   دل  بر     گرفتن را     ندارم        اختیاری

«خوش عمل»امروز  طرحی  نو  درافکن تابمانی

ورنه  فردا از  تو ماند نقش سنگی  بر   مزاری .

یارب    به   غم    و    غصه    دچارم    چه کنم؟

بازیچه ی          دست        روزگارم    چه کنم؟

در     قطب   شمال    نکبت    و           تنهائی

یک     پنگوئن                 گناهکارم     چه کنم؟

گفت  ابراهیم   را      پروردگار

چون به قربانگاه دیدش  پایدار

کای خلیل از «سربریدن»درگذر

«دل بریدن» بود ما را     درنظر...

ای کاش   که     تصویر    شب  داس  نبود

در دشت   به  جز     نمود    احساس نبود

ای کاش  که   در پنجره ی   ذهن     علف

جز  منظره ی  صبح     گل      یاس   نبود.

گر    بین     من  و   تو    شوق   دیدار نبود

حسن    تو    و   عشق  من     پدیدار نبود

تا   فاصله ها   به   بوسه ها    محو  شوند

ای کاش    نگاه     مسخ        دیوار   نبود .