سفارش تبلیغ
صبا ویژن


دیشب به ناز از در من پا کشید و رفت
آن نازنین  که حال دلم  را  ندید و رفت

بر بام من همای سعادت نشسته بود
از بخت بد که بود مرا پر کشید و رفت

اول  به تیر عشق دلم را نشان گرفت
آخر  سرشک وار ز چشمم چکید و رفت

در آسمان تیره ی عمرم ستاره وار
یک شب نه بلکه ثانیه هایی دمید و رفت

خندان اگر چه در شب رؤیایم  آرمید
گریان ولی ز خواب و خیالم رمید ورفت

خارم به دیده باد به گلزار زندگی
نازکتر از گلی اگر ازمن شنید ورفت

یک بوسه از لبش نگرفتم اگرچه او
گلهای    باغ   آرزویم را بچید ورفت

می خواستم همیشه بماند کنار من
کرد از وصال خویش مرا ناامید ورفت.




تاریخ : دوشنبه 97/5/29 | 9:12 عصر | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر
راه افتاده  روی  ریــــل زمــــان
تـــرن نسل هـــای  دیــــوانـــــــه
نسل هـــای رپ وکراک وحشیش
نسل هــــای  ز اصــــل بیگــانـه
نسل هایی که اکس وسکس ازراه
کرده بیــــرونشان رذیـــــــــلانه
مــــرد اقــــدامهای زیـــــرجُلـی
کارهــــــای بــــــد عجـــولانـــه
همـــه مصــــــرف کننده ی اوّل
خــــوره های وجــود یـــارانـــه
روز و شب تـــوی کافی نتها ول
بُتشان   دستگـــــاه رایـــــانـــــه
پـــــدر و مــــادر از اذیّتشـــــان
جای آنهـــــا فراری از خــانـــه
تن ِلشهــــای متّکی بـــــه پـــــدر
دل مــــــادر شکسته خــــصمانه
شاعری زین جماعت عـــوضی
با من آمد شبـــی به کـــاشـــانه
تا به قــول خودش مصاحبه ای
شود انجـــام دبش و جــــانــانه
بردمش در اتــاق و هی کــردم
بـــر وی  اکـــــرامهای مردانه
***
بین اعمـــــال مستحبـــی شعـــر
که بود فـــرض بین کهنه - نوی
گفت: یک شعر ناب پست مدرن
دیشب  الهام شد به من یهـــــوی!
باید این شعر را چو نقل و نبات
بگذاری  توی  دهــــن بجـــوی
یک جهان ارزد این نفیسه ی ما
از شماها نیرزد ار به جــــوی
از خلایق بـــزاق جاری ساخت
چون غذاهای مـــرشد چلـــوی
عقبی گر که لقمه ای زان خورد
حظّ وافر از آن بــــرد جلـــوی
***
گفتمش:ای پسر که در شعرت
حرفهای رکــــــیک می گویی
مال ماراشمرده زشت و پلشت
مال خود جمله شیک می گویی
مال ما هشت ِخشت می شمری
مال خود آس ِپیک می گویــی
***
سرخودگیر و راه خود طی کن
شتر لوک خویش را هی  کن
آب حوض حیاط شیطان   را
توی ساغر به نیّت می   کــن
هی بخور آنقدر که مست شوی
بعد هم مثل نرّه خر  قی کـــن
***
تو نه محمودی و نه مسعودی
شاعر بیسواد مطـــــــرودی
به سراب شراب افتـــــــادی
زابتدا  عاقبت به شر بــــودی
***
همه ی آرزوت این بوده ست
که شبی با ایـــاز صبح کنــی
کی؟ کجا؟ اهل دین و ایمانی
که بخیزی  نماز  صبح کنی
***
برو زین خانه ورنه می کنمت
هجو در شعر و نثر فاخر خود
تو بگو شعرهای پست مدرن
بعد از این با زبان قاصر خود
***
رفت و دیگر ندیدمش حتـّـــی
در شب شعر یا که انجمنـــی
این سزای کسی بود که کند
پای خود توی کفش همچو منی
***
شاعران جوان ایـــن دوران
اقل  اینگونه فاقد ادبنــــــــد
من نگویم به قول شیخ عرب:
مهلک العقل و هالک العصبند
گر کسی را ز خود نیازارند
فکر آزار خویش روز و شبند
خبر آمد که در مسابقه هــــا
اوّلین فرد  از  در  عقبنـــــد
زین گروه قلیل بــــــدعملان
خوش عمل ها هماره درعجبند
هان بگو بالعشیّ والابــــکار
و قنا ربّنـــا عــــذاب النّــــار.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



تاریخ : شنبه 97/5/27 | 7:21 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر


 

 

یارب چه روزهای بدی داریم
تاریک و پرمرارت و وحشتبار
دست دعا به پیش تو می آریم
کاین روزهای بد نشود تکرار
*
 این روزهای دوزخی ما را
هرکس رقم زده ست هلاکش کن
آن را که دشمن است به ایرانی
حبس ابد به تیره مغاکش کن
*
یارب چه کرده ایم که درها را
یک یک به روی ما ز غضب بستی
می خواستیم تا که نباشد ، هست
ننگ و فساد و فقر و تهیدستی
*
ما را ببخش و توبه ی ما بپذیر
کفران نعمت تو اگر کردیم
راه وصال خویش به ما بگشای
امداد کن که سوی تو برگردیم
*
یارب در این دیار بزرگانش
برخی شدند دزد و جنایتکار
ما را که کوچک تو از آغازیم
تنها میان خیل بدان مگذار
*
ما را به جز تو هیچ پناهی نیست
دریاب و مرحمت کن و همراهی
از ما بگیر مفسد و خائن را
جایش ببخش بینش و آگاهی
*
یارب ز لطف خویش رهایی بخش
ما را ز یوغ مختلس شیّاد
یعنی ز چنگ توده ی بی تدبیر
اینان که برده اند تو را از یاد
*
تحمیل کرد آن که به ما برجام
نومید کن تمام امیدش را
قفلی بزن بزرگ به صندوقش
بشکن به سنگ خویش کلیدش را
*
ما جز رفاه نسبی و آسایش
از درگه تو یار نمی خواهیم
ما را که وعده های دروغین کشت
از این و آن شعار نمی خواهیم
*
یارب مراد ما تو اگر دادی
همچون گذشته عبد و عبیدستیم
مهلت اگر دهی به تبهکاران
بدتر از ابن سعد و یزیدستیم
*
شمشیر خویش بسته ز رو آن گاه
خواهیم مفسدین ز میان برده
شوخی نمی کنیم که خواهی دید
عالی جناب زنده و ما مرده!





تاریخ : یکشنبه 97/5/14 | 6:58 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

بیــــا بــــــه محفــــل اهـــــل ریـــــا و قهـــــر مکــن

کـــه حــاضـــرنــــــد در آن جـــــا ذوات روحــــانـــی


شـــراب و شــــاهـــــد و ســاقـــی فراهمت سازند

ســــه ســـوتــــه بـــی کـــه دو ثانیّـــه منتظر مانی


پــــس از ادای ســـه گانــــه بـــه کســـوت مـأمـوم

امـــــام هست و مـــــریـــــــد و عشـــــاء ربّـــانـــی


دو بــــار هیمـــــه بیـــــارنــــد و آتـــش افــــروزنـــد

بــــه منقلـــــی کـــه مسش هست اصـل کاشانی


دُم مــلاقــــــه در آتـــــش نهنـــــــــد و داغ کننــــــد

بـــــرای آن کــــــه گـــــذارنــــــد روی پیشــــــانــی


پس از مـــــراســـــم داغــــی گــذاشتــن ، اذنـــاب

کننـــــد قهقهـــه زن رقــــص و دســــت افشـانــی


بــــه یـــــادگــار چــــو سلفـــــی گــرفتــــن آغازند

و فیلـــــم نیـــــز بگیـــــرنــــــد مفــــت و مجّــــانی


بـــه سمــــت سفــــره هجــومــــی برند بنیان کن

نه یــک بــه یـــک که جمیعـــــآ به حجــــم حیوانی


بــــه محفلـــی که خــــداونــــــد میـــزبــــان باشد

بــــود هــــــزار بــــــرابـــــر صفـــــای مهمــــانــی


در آن میــــانــــه مـــــرا نیــــز مــی تــوانــی یافت

کـــه لفــت و لیـــس کنــــان مــی کنـم غزلخوانی


خوش است خلوت ما ، جای دوستان خالی است

بــــه ویــــــژه مـــوقع اقـــدامهـــای شیــطانـــی!


اگــــر بـــه دعــــــوت مــــــن اعتنــــا نفـــرمـاییـد

شــــویــــد نـــادم و تلـــخ اســت ایـن پشیمانی.




تاریخ : جمعه 97/5/12 | 6:5 عصر | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 














 



عباس خوش عمل کاشانی.
*** 
بشکنید ای اولیاءِ قوم ! آنی بشکنید
در یکی صف با هجوم ناگهانی بشکنید

شاخ را گویم همین شاخی که شخ چون قلّه کوه
کرده جا بر کله ی غول «گرانی» بشکنید

پا اگر همت نفرماید به دست آرید روی
دست اگر یاری نفرماید زبانی بشکنید

تا عمل گردد پس از عمری به وعده نامه ها
قفل سنگین اتاق بایگانی بشکنید

مردمان را با بیان واقعیت های روز
همدل خود کرده جوّ بدگمانی بشکنید

قیمت اجناس را تعدیل در داخل کنید
با شهامت نرخ بازار جهانی بشکنید

گردن سرمایه داران جنایت پیشه را
با تبرزین قوانین ،  جاودانی بشکنید

فکر چنگ انداختن بر ثروت ملّی ماست
دیو استکبار... پای این روانی بشکنید

گر «شتر دیدی ندیدی» دارم القا می کنم
روی چشمم عینک ته استکانی بشکنید.



تاریخ : چهارشنبه 97/5/10 | 2:1 عصر | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

رفـت بیــــــرون از عمــــــارت ،  مثـــــل شبهای گذشته

پیــــــر مـــــا بـــــــا استخــارت ، مثــــل شبهای گذشته


ســــوی مسجـــــد مثل تـــــازی ، رفـت بگــزارد نمازی

بـی وضـــــوی و بـی طهــــارت ، مثـل شبهای گذشته


خـــــانـــه ی ایمــان ما را ، پــــایــــه ی ایقــــان مـا را

کـــــرد وارد بـس خســــارت ، مثــــل شبهای گذشته


در صف اوّل غلامـــــی ، گفــــت او را چــــون سلامی

پیـــــر دیـــــدش بـــــا حقــــارت ، مثل شبهای گذشته


یافت پـــایـــان چـون نمـازش ، بعــد هـم راز و نیازش

کـــــرد نـــوکــــر را اشـــــارت ، مثــل شبهای گذشته


بـرد نــــوکـــــر بهــــر شـامـش ، جانب بیت الطّعامش

سفــــره را فـــرمـــــود غــارت ، مثل شبهای گذشته


یک دو لیوان بلکه افزون ، خورد بعد از شام معجون

بـــاز فـــائـــق شــد حــــرارت ، مثـل شبهای گذشته


بعــــد صــــرف شــــام کامل ، پیـر عالـم ، پیـر عامــل

داد «نفسش» را بشــــارت مثــل شبهــای گذشته


جنبش عرق النّسایش ، راهبـر شـد چون عصایش

بــــاز هـــم ســـوی عمــارت ، مثـل شبهای گذشته


یافت چـــون شهوت فزونی ، رفـت سمت اندرونی

تــــا کـــــه بـــــر دارد ......... مثــل شبهای گذشته!




تاریخ : پنج شنبه 97/5/4 | 10:29 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر