کیســـــت ماننـــد تــــو هنگام غریبــــی یارم

ای که از جـان خودم دوست ترت می دارم

یـــادگار تــــو و یــــــــاد تــــو و یـــادآور تــــو

هر کجا هست عزیز است چو جان بسیارم

وقت آن است کـــــه دل بر سر راهت ریزم

گاه آن است کـــــــه سر در قدمت بسپارم

ماه رخسار تو روزی کـه شد از پرده عیان

شب نیامد کــــه دمی دیده به هم بگذارم

راحــــت روح منــــــی از چه بگویم ترکت؟

رامش جان منـــــــی از چه نباشی یارم؟

ثمـــر از نخـــــل ولای تــــو مـرا بخشیدند

که به هر انجمنی طــوطـــــی شکّربـارم

صبحگاهی کـــــه بـــــه یاد تو نگردد آغاز

جز شب تیره ی وحشت اثرش نشمارم

از تو دل بر نکنـــم ور بکنــــم ای گل ناز

رود از دیــــــده همه نورم و بر دل خارم

باتوای همدل وهمراه وهمآواز چه باک

گر جهانی همـــه باشنــــد پـــــی آزارم

رخ نهفتی زمن وهمچوگل چیده درآب

عکس رخسارتو در دیده ی پرنم دارم

یاببر«خوش عمل»ازیادوفراموشش کن

یا بده رخصت دیــــــــدار فقط یک بارم.

شاعری کنگره ی شعر گرفت

با نام شهید

با یاد شهید ...

شاعران را از پیر و جوان

- از زن و مرد

با هواپیما

ماشین

و قطار

- پشت سر هم وارد کرد

کیپ هم چید در آن کنگره مانند کتاب ...

شاعران

شعرهاشان را در کنگره می خواندند

بی نام شهید

بی یاد شهید ...

پیر ما گفت که آن شاعر خوب

که تنک ریشی دارد با موی تراشیده

بعد از آن کنگره

چند صد میلیون تومان فایده کرد

و پس از آن به سفرها رفت

چه سفرها کرد

- با عائله اش

و غذاها خورد

ویسکی ها نوشید

دانسینگها رفت

گفت:

اینجا جمهوری اسلامی ایران نیست

گفت اینجا

کشوری دیگر و شهری دگر است

مردمانی دیگر دارد

و سخن باید نو کرد

و به آئین باید بود

نه به آئین!

و پس از آن

آروغی زد و به ریش من و تو خندید

و شهادت را

آرزو کرد برای همگی غیر خودش

در اروپا - در امریکا

دلک اش خوش بود با سیر خودش

بی نام شهید

بی یاد شهید.

   *سروده ی : محمدحسین خوش عمل.

زمــــــــان اعتــکاف آمـــــــد بیایید

که با هم رهـــــرو میخانه باشیم

گــــــــذار ما نمی افتد به مسجد

که از زهـــد ریــــــا بیگانه باشیم

بجای سبحه ی صددانه خوشتر

که بر کف ساغر و پیمانه باشیم

نـــدای ارجعــــی سرداد ساقی

بیـــــا لبّیک گـــو مستانه باشیم

بــــه رغـــم رای عقل توبه فرما

گنــاه آلـــــوده ی دیوانه باشیم

به گـرد شمع روشن در خرابات

طواف عشـــق را پروانه باشیم

چــو مــــــا دردانگان بـــزم اوییم

از این رو طالـــب دردانه باشیم

بـــه گاه اعتکاف و پـرده پوشی

مبــــارک بـــاد بر ما باده نوشی.

قبر فاطمه

-حبیبه ی خدا

یگانه کوثر محمّد امین

نوردیده ی خدیجه

همسر فرشته طینت علی امیرمومنین

سرور نساءعالمین-

اگرچه مخفی است

فاطمیّه

-خاستگاه شیربچّه های انقلاب عشق

پایگاه عرش باروی بسیج-

ناپدید و دور نیست

با حضور نام کوثری که آسمان

-به احترام او قیام می کند

دور جمعه ی ظهور نیست.