باز آمد نوبهار ، مشک بیز و مشکبار
شد هویدا در چمن ، لاله چون رخسار یار
بامدادان از نسیم ، تا دلم وا می شود
عشق با صدها زبان ، باز گویا می شود
می دهد پندم که باید ، در بهاران شاد باشی
از غم و رنج زمانه ، فصل گل آزاد باشی
جام می برکف صفا کن ، یاد یار آشنا کن
در کنار لاله رویان ، می بنوش آباد باشی
***
باز آمد نوبهار ، مشک بیز و مشکبار
نغمه ی شادی بخوان ، با دلی آیینه وار
باد نوروزی وزان ، شهر شهر و کو به کو
با بهار از جان و دل ، همره یاران بگو:
ای بهار شادی آور ، می زنی تا حلقه بر در
می بری از خاطر من ، رنج پاییز مکدّر
یاس وسوری میفشانی،خنده برلب می نشانی
جاودان این جا بمانی ، تا هزاران سال دیگر
***
باز آمد نوبهار ، مشک بیز و مشکبار
با نسیم یاد او ، ابر شو باران ببار
دامن صحرا نگر ، سبز و خرّم باز شد
بال در بال بهار ، موسم پرواز شد
گر پر پرواز داری ، با دو بال مهربانی
رو به اوج کهکشانها ، تا همان جایی که دانی
جامه ی خاکی رها کن ، شور افلاکی به پا کن
با سرودی آسمانی ، تا خدا هم می توانی.

گر     ذکر   بلیغ     و     فکر     صائب داریم
ور    جان  و دل     همیشه      تائب داریم

از      جلوه ی        بامداد       یارب    یارب
در       خلوت     «لیلةالرّغائب»       داریم.

یارب    به    دعای    «یامن ارجوه» رجب
بر    هر   سحر  و   غروب    بشکوه رجب

توفیق    سعادتی      بده      تا      ببریم
فیض   از     برکات  نغز     و   انبوه  رجب.
 
در ظلمت شب،گل سپیده ست رجب
بر    اهل زمین چو نور دیده ست رجب

بر   گوش دل   آید    این ندا   از ملکوت:
«این الرّجبیّون» که رسیده ست رجب.

تبخیر ماه
لای زرورق مریخ
انتحار خرگوش زمین
زیر بوته های تمشک بیگ بنگ
انزال جیرجیرک ملکوت
در کاسه ی سر گنجشکهای ناسوتی
جدال مشتری با خورشید
بر سر خرده سیارکها
اعدام گوساله ی نر سمیر جعجع
به جرم لیسیدن خوشه ی پروین
شلتاق بهرام مدرنیته
در شبهای شعر سهیل
که سالی یک بار
در پناه کورسوی مهتاب
آفتابی می شود
و قصیده می زاید
هذیان کاینات
وقتی که بشقاب پرنده ها سرما می خورند
هذیان من
وقتی که در دیگ شعرم
کله ی سگ ولگرد هدایت می جوشد
***
افسار انتر احساسم را
نوک زبان کدام لوطی ای ببندم
که با قوم لوط نسبت نداشته باشد؟
***
آی شاعرشاعر!
گلدسته ها و قلک
حواله ی یک شبه ات باد
اگر کلاه پس معرکه ی خود را
لانه ی تخمگذاری ققنوس نسازی
که بر قله های خیال من و تو
پر سیمرغ را
به آتش زرتشت بسوزاند
تا این بار
رستمی در هیات زال
از زهدان رودابه بروید
و رختهای چرک اساطیرمان را
در تشت زیر هشت
بی مزد و منت چنگ بزند
و از حساب یارانه هامان
کش نرود!
***
آی شاعرشاعر!
شمعهای شب تولدت را
گرداگرد کیک زرد هسته ای چیده اند
تا با پف از رودکی تا نیما هم
به خاموشی نگراید
آی شاعرشاعر!
تولدت مبارک کرکسها.

ای آن کـه بـه انجمــــن مــــرادم خوانی

استــــاد و سخنـــور و رشـــادم خوانی

امــروز به «زنـــــده بــــاد» یـــادم نکنی

فردا چه ثمر که «زنده یــاد»م خوانی؟!