حلالم کن  اگر  دیــــدی  بد  از من

                           اگر  گاهی خطایی سر زد از من

مبادا  آن دل    نــــازک  خیـــالت

                          برنجد ، خون شود یا لرزد  از من

دریغ ای گل مکن در باغ هستی

                          تبسمهای  ناب   ســـرمد از  من

به جانم گر کنی  هر لحظه نفرین

                          سزایم تا که شر می زاید از من

اگر  پاداشن  افرشتــــه  از  تـــو

                          اگر  پادافره  اهـــریـمن  از   من

به جبران دلی  کآزردم   از  تــو

                          تو را هردم دعـای بی حداز من

به جز سرمایه ی عشق تو  در دل

                         چه کالایی دگر می ارزد از من؟

سزایم  تا  ابد  شرمندگی  بـــاد

                         اگر راه  محبّت شد سد   از من

           به راهم دستگیری  شاید از تو

           به پایت اشک حسرت بایدازمن.

شکوفه  می زند  از  باغ  جــــــار  پیروزی

بهـــار  آمده   بــــــا   کـــــولــه بار  پیروزی

رسول  فـــاتح  خورشید  می دهد پیغــام

رسیـــد  یکّه ســــوار  از   تبــــار پیــروزی

کتــاب  نغمه ی  ناب  هزاردستان راست

ورق ورق  سخـــن دل شعـــار  پیــروزی

بنوش  تـــا  که  بمـانی ، نسیم را گویم

که  تحفه ای است  ره آورد یار پیروزی

نمــــود ژاله  پگاهان به دامن  گلبــــرگ

چکامه ای است که  سازد  نثارپیروزی

اناالحق  گل سوری ز کام خونین فـام

حکایتی است  ز منصور   دار  پیـروزی

صلای  عشق  در افکن به خرّمی دیّار

که خرّم است به عشق این دیارپیروزی

به کورچشمی  پائیـــز شـــادمـانی کن

که  فاتحانه   در آمـــد بهـــار پیـــروزی.

یــــــــــاد آن مولای نورانی بخیــــــــــــر

یـــاد خورشید جمــــارانی بخیــــــــــــر

کاشکی روح خــــدا معنــــــــای نــــور

داشت این ایـــــــام بین مـــــا حضــور

***

ای خمـــــــینی  آفــــــــتاب بــــام دل

ای  تـــــــو در آیین مـــــــا  همنام دل

مهـــــــربانیهای  نــــــــابت   را  سلام

تـــــــا  قـــــــیامت  انقلابت  را  سلام

از تـــــــو یـــاد و یادگاران زنده است

تا ابـــد  نـــــــام  جماران  زنده است

مست از پیمانـــــــه ی عشق توایم

تا مقیم  خانـــــــه ی   عشق توایم

خنده ی گل نـــــــذرلبخند شماست

هرچــــــه عاشق آرزومندشماست

مردی و مردانـــــــــگی  را  آیتــــی

لشکر حـــــــــــق را تو نقش رایتی

یوسف مصر ملاحت   جز تو نیست

مهر جانبخش هدایت  جز تونیست

نورباران تا به روز  محشــر اســت

مضجع پاکت که جنّت منظر است

یاس از عطر تو با خود گر نداشت

درحریم عشق کی پا میگذاشت؟

ما نه اهل کوفـــــه ایم  ای مقتدا

گر علی  تنها بمـــاند  وای مـــــــا

با تو بر آن عهد و پیمان  نخســـت

ما وفـــاداریم  با عــــــزم   درست

از تو و از آرمان هــــایت جـداست

با علی هر کو نپویـــد  راه راست

راه تو راهیست روشن کــور باد

دیده ای کو بسته بر این نور باد

کاروان عشق را رهبـــر علیست

از شما امروز یـــادآور   علیست

با تو هرکس داشت قلب منجلی

می کند امروز اطاعت از علـــی

از علی آموختیم اخلاص  نــاب

در مسیـــر نــــوربـــار  انـــقلاب

دائم از رهبـــرحمایت می کنیم

پــــاسداری از ولایت  می کنیم.

گفتند  بهـــار   لالـــه فام   آمده است

گل  در قدمش به ازدحام آمده است

از  بـــــاده ی  نور جــــام  دلهاتان را

سرشـــارکنیدچون امــام آمده است.

در ظلمت  شب  طرح  اهـــورایــــی  نــــوری

بر دیده ی  شب  باور من  جلوه ی  هـــوری

در حنجره ی مرغ  سحر  نغمـــه ی عشقی

بر  دایره ی  ذهن   گل  ســـرخ   خطــــوری

در  پرده ی  ابهامی  اگــر، عیـــن عیــــــانی

غایب  ز میـــان هستی  اگر  ، روح حضوری

بیدار به  عصری ، همه خوانند که خوابــی

نزدیک به  مـــایـــی ، همه گویند  که دوری

بگذار  بگویند  و  بخــــــوانند  کـــه سنگــی

بگذار بگوییم  و  بخـــــــوانیم : صبـــــــــوری

گم کـــرده دلان هیـــچ نداننــــد و نفهمنــــد

صد مرتبه دل پـــاکتـــر از نـــــــاب بـــــلوری

در من  غـــــزل انگیـــزتر  از  سکـر شرابی

مفهوم طرب،عشق،صفا،عاطفه،شـــــوری.

هیچ کس  تنهاتر از من  نیست  باور کن که نیست

آرزویم   غیـــر   مــــردن نیست  باور کن که نیست

در کنـــار  مــــــاهـــرویی بـــاده پیمـــا تــــا سحــــر

دیگــرم دستی به گردن نیست باور کن که نیست

در دل  ویــــرانـــه های مانــده بـــر جـــا جغــــدوار

کار من جـز نـالـه کردن نیست باور کن که نیست

خوشه های  غصـــه هایم  گـــر به روی هم نهند

کمتـــر از هفتاد خرمن نیست باور کن که نیست

زیــــر بــــار  رنجهـــای بیشمـــــار  زنـــــــدگــــــی

طاقتم همچـون تهمتن نیست باورکن که نیست

دوش رفتم  جانب  میخـــانه بــــا حالی  خـــراب

گفت ساقی سهمت ازدن* نیست باورکن که نیست

کنج تنهـــایی  ز یــاد  دوستــــانـــم  رفتــــه ام

خواستـــارم بچّه و زن نیست باورکن که نیست.

*دن : به فتح دال به معنی خم بزرگ سرکه و شراب است.