به   تیم   ملّــــــــــی  مـــــــا     سرمربی

اگر   این   روزها «کی روش» نمی بود

بـــــرای    رفتن    جــــــــــــام جهــــــانی

دل  مـــــــا   آنقدرهــــا   خوش نمی بود

در آن صورت کسی  خرمست وخشنود

جــــز  آمــــریکـــای   آدمکــش نمی بود...

***

به کــاشان    در جوانی   سکته   می کـرد

خوراک  «خوش عمل» گر شش نمی بود!

هر که    از   مائده ی  توپ     جدا    افتاده ست

دور  از   لقمه ی    جانبخش صفا     افتاده ست

بر سر   سفره ی    توپند       بزرگان    جهــــــان

خوان   قسمت   بنگر  تا  به کجا      افتاده ست

در  گلستان  جهان  چون  گل توپی      نشکفت

گره ها   یکسره    در    کار صبا     افتاده ست!

زآشیان  دل   سرگشته ی   ما   طایر    تـــــوپ

زود پروازتر   از    رنگ    حنا        افتاده ست !

فوتبال  آن  که  ندانست   چو      خیل    شعرا

حافظ   ار  بود   به   گرداب بلا       افتاده ست

وان  که  با   نابلدی  توپ به دستش     بگرفت

همچو کوری است که همراه عصا  افتاده ست

فخر کن  بر  همه  عالم اگر از  گردش   چـــــرخ

توپ   با   شوت   تو   دروازه گشا افتاده ست

فوتبال است  که  تاج  سر شاه است  و   گدا

هر که  این  را  نپذیرد  به   خطا   افتاده ست

شکرلله   کـــه   تا   جــــام جهــــانی    رفتیــم

جام جم  بشکن  اگر   قسمت  ما افتاده ست.

مه خورشیـــد خصـــائل بابی انت و امـــــی

گهــــر بحــــر فضــــــائل بابی انت وامــــــی

دل مردان الهی تپـــد از شوق چـــو ماهی

که شود با  تو مقابــــل بابی انت وامــــــی

تویی ای محض توکل به سرانگشت تعقل

سبب  حل مســــائل      بابی انت و امـی

همه  ارباب طریقت به کلان گنج  حقیقـت

شده  از فیض تو نائل    بابی انت و امی

همه جا نام رسایت شده با ظل همــایـت

شرف افزای محافل      بابی انت و امی

برکتهای  خدایــــــی به یکی جلوه نمایی

شده ازعشق تو حاصل بابی انت و امی

نه اگرعشق تو ورزدبشریت به چه ارزد؟

که کند طی مراحل    بابی انت و امـــی

چوتوای خسروخوبان چه کسی آیه قرآن

به  سر نی شده قائل بابی انت و امــی

دل مغروق بلا را به جزاز لطف تو  مـولا

نرسانید  به ساحل    بابی انت و امــی

به سراپرده هستی می گلبوی الستی

برسان بر من سائل   بابی انت و امــی.

آن زن   که   پاسدار    حریـــــــم   حجاب شد

بازوی    پر تحـــــــرک    ایــــــن   انقلاب  شد

زاوّل   بــــــرای   پــــــرورش مرد   راستیـــن

دامان    باحجاب     زنــــان     انتخاب    شد

زن  نیست  آن که  در پی امیال نفس رفت

زن  نیست  آن که حامی کشف حجاب شد

زن نیست آنکه  ملعبه ی دست مرد گشت

زن نیست آن که  ساقی بزم  شراب   شد

زن نیست آن که فاطمه سان زندگی نکرد

زن نیست آن که کاخ عفافش خراب   شد...

آن است  زن که زندگـــی  زینبی  گزیـــــد

آن است  زن  که   فاطمه را   بازتاب  شد

آن است زن که  شیر صفت  انقلاب   کرد

آن است زن که  باعث  خیر و ثواب    شد

آن است زن که دیو هوس را جـــواب کرد

وز کرده اش  هریمن زشتی  مجاب   شد

این  افتخار بس  زن  هشیــــار  را که  او

با  نام    پر   ابهّت  «مـــادر» خطاب   شد.

پیرهامان با غزل سرگرم

و جوانهامان

نظم می سازند

هجو می گویند

شعر اما بر مدار مبهم اندیشه ها

محصور می ماند

***

راههامان گرچه باریک است

روزهامان گرچه همچون شام

تاریک است

پویشی باید

***

سروها را گرچه برکندند

ناجوانمردانه گرچه لاله هامان را درو کردند

گرچه نوری نیست

ناری نیست

آوای قدمهای بهاری نیست

گوشهامان را

گرچه از تکرار «فاع» و «فع» آکندند

رویشی باید

نغزها گفتند آن پیشینیان

در خاکها خفتند

از نو گویشی باید.

جماران! آفتـــــاب روشنـــی بخـــــــش ســــریــــرت کو؟

در ایــــن شبهـــــای ســـرد بی سحر بدر منیــــــرت کو؟

بهــــــارآور هــــــــزار نغمـــــه پردازت کجـــــا؟ چون شد؟

نسیـــــــم زنــــــدگــــی بخش و شمیم دلپــــذیرت  کو؟

فضــــــا آکنـــده از بوی ملال انگیــــــز  انــــــدوه اســـت

گلـــت کو؟ نــــــافـــه ات کو؟  گلعذارت کو؟ عبیرت کو؟

هلا! دریـــــای جـــوشــان عدالت  گــــوهـرت چون شد؟

هلا! ای بیشـــــه زار سبــز استقــــــلال   شیــــرت کو؟

بگــــو ای پـــــایـــگاه معـــرفت ای   مسنــــــــد ایمـــــان

امــــامـــــت را کجـــــا بردند؟   ســـــردار دلیــــــرت کو؟

خـــــــموش اینسان چرایی   ماذن توحیــــــــد و آزادی

بــــلالت کو؟ اذانــــت کو؟ خـــروشت کو؟ صفیرت کو؟

قمــر در پرده  اختر مرده  شمع افسرده  ره تاریـــــک

خـــدا را از کــه پـــرسیم   آفتــــــاب دلپذیــــــــرت کو؟

جمـــاران! با خمـــاران   مخبــــت نکتـــه ای حـــــرفی

شکستــــه ساغران بـــر ســـر زنان   گویند پیرت  کو؟

دم به ساعت    قیمت  اجناس  بالا   می رود

از  سر       ما دود  تا   اوج   ثـــریا    می رود

نوبت پایین کشیدنهای    دولت پس چه شد؟

تا کجا این فیل وحشـــی بی محابا می رود؟

از نظارتها   که   دارد   دولت  قیمت گـــــذار

عرضه  درجا می زند  لنگان  تقاضا  می رود

در چنین وضعی  نشاط انتخاباتی کجاست ؟

گر که باشد  با  هجوم  سیل غمها می رود

شرشر باران  رحمت را توقف چون  رسیــد

سکته  نازل می شود آدم  ز   دنیا می رود

فاز دوم از هدفمندی چو  اجرا شد    نهـان

ظلمها  دیدم که بر خلق   آشکارا می رود

از لب مردم به اوج کهکشانها  روز و شب

فحشها  همراه با وای  و  دریغا   می رود

پخته خوبان در   مصاف کال بدها مرده انـد

زین سبب جان عموم  از کالبدها می رود

آتش از گور چه کس برخاست غیرازمحتکر

دود از این آتش به چشم پیر و برنامی رود

با گرانفرما رفیق و یار شد تا  کمـــــفروش

پیک نیک امسال   حتما تا اروپا  مــی رود

حاجی ارزانی کجایی؟یادو اوقاتت به خیر

بی تو آقای گرانی شق و رق را می رود

این مگرزادی که سقش با بگم بــرداشتند

با اگر تا کی به استقبال اما مـــــی رود ؟

یک نفر فرمود دولت نو چو شد آید   رفاه

این سخن جان تو مشکل درکت مامی رود

اقتدار دولت ملی نمـــــی دانم چــــــــــــرا

در تغاری مثل کشک این روزها وامی رود

خوش به حال آن که آمد کره خر در زندگی

بعد صد سال آخرش چون خر ز دنیامی رود

خوش عمل ازدست اقسام گرانیهاکه هست

گر نشد دیوانه   با  مرگ مفــــاجــــا می رود.

زمان   اعتکــــــــاف  آمـــــد  بیاییــــــــد

کـــه  با هم  رهـــــرو میخانه  باشیـم

گـــــذار  ما   نمی افتـــد  به   مسجد

که  از  زهــــــدریــــا   بیگانه   باشیم

به جای سبحــــه ی صددانه خوشتر

که  بر کف  ســـــاغر و پیمانه باشیم

نــدای ارجعـــــی ســــرداد  ســاقی

بیـــا  لبیـــک گــــو  مستـــانه باشیم

به  رغم  رای  عقــــل تـــــوبــه فرما

گنــــاه آلوده ی  دیـــــــوانه  باشیم

به گــــرد شمع روشــــن در خرابات

طواف عشــــق را  پـــروانه باشیم

چو ما دردانگـــــــان بــــزم اوئیـــــم

ازین رو طــــالب  دردانــــه  باشیم

به  گــــاه  اعتکــــاف و پرده پوشی

مبارک باد بــــر ما بــــــــاده  نوشی.

به  دامن   تو    زدم   دست   یا علی مددی

دلم به  سینه  خراب  است   یا علی مددی

به  پیشگاه   رفیـــــع   تو   قدر  یـــک  ارزن

گر   اعتبار  مـــــــرا   هست   یا علی مددی

دعـــای  نیمه شب  و   ورد  صبحگاهم اگـر

به  خاک   پای تو    پیوست   یا علی مددی

دری  که   لطف  تو  واکرده بود رو به دلم

فلک   به   توطئه ای  بست  یاعلی مددی

همای  بخت  به نزدیک   بام   خانه ی  دل

رسید  و  پر  زد و ننشست  یا علی مددی

دل  مرا  که  بود    جایگاه  عشقت  خصم

به   تیغ کینه ی خود خست یاعلی مددی

به  دام نفس خود افتاده ام بگیرم  دست

که دست توست خدا دست یاعلی مددی

شراب عشق توساقی به جام جانم ریخت

که  از ازل شده ام  مست  یا علی مددی

دعای عهد  امام  زمـــان خود «عبـــــاس»

نه  ترک  کرد و نه بشکست یاعلی مددی.