از همه خسته ام ، از خـــودم بیشتر

شادیم هر چه کم ، درد و غم بیشتر

هستی جـــانگــزا ، می کشانـــد مرا

بی که پرسم چرا  ، تـا عـــدم بیشتر

در دل بـــادهـا ، محـــــو فـــــریــادها

رفتـــــم از یــــادها ، یک قـدم بیشتر

می روم کـو به کـو ، تلخ و بی آرزو

پشتم از داغ او ، گشته خـم بیشتر

این غم اندیش را سوته درویش را

شعله بر جان زند ، شوق کم بیشتر

با دل غرق خون ، می زنم بـــاژگون

سر به سنگ جنون ، ازتو هم بیشتر.

تــــا نباشد به جهان روح حقیقت خواهی

آدمـــی را نبـــود منفعـــــــت از آگاهـــی

معنویت چـو نباشد هدف از کسب علوم

بــه در ِ کــــوزه بنـــه مدرک دانشگاهی

علمت ار با عمل ای دوست نگردد توام

نتوان گفت تــو را مــــرد خبیــر و داهی

بــــه عبادت اگـــرت نیست درایت حاکم

پینه ی جبهه نیرزد بـه خدا یک شاهی

نگرایی چـــو بـــه معـروف ز حکم ازلی

با اثرنیست شوی گر که ز منکر ناهی

زیر دست تو اگـــر چنـــد نفـــر کارگرند

بنگــــرتا چـــه کنی بینی و بین اللهی

صعوه آزارتر ازکرکس خونخوار مباش

تا توان بود در این دهــر کبوتر چــاهی

به قناعت چونکوشی به مناعت نرسی

که بودنـــافی درویش شدن جم جاهی

تا به منطق نگرایی چه دهد فایده ات

ازخیالی که سراسر همه باشد واهی

تانباشی ادب آموز چه حاصل که شود

چاپ آثار تو در نشــــریـــه ی آســـاهی

راست شوباخودوبااهل وعیالت شاطر

تــــا که در چاه نیفتی تو ازین کژراهی.

تا که برافروخت جـام عشق علیه السّلام

داد به مستان پیــام  عشق علیه السّلام

ساحت میــــخانه را گلشن توحیـــد کــرد

با نفس مشک فـــام عشق علیه السّلام

نـــاهـــی بیــــــدار را داد بــــرات حضـــور

آمـــر حــــی لاینـــام عشق علیه السّلام

رتبــــه ی پیغمبری یافت ز نیک اختـــری

بــــرد ز دلها ظـــلام عشق علیه السّلام

زهد ریا را نخست کرد به عــــزم درست

بر همه یـاران حرام عشق علیه السّلام

زاغ تفــرعن بـــــه بنـــد با یدبیضا فکنـــد

کبک بهشتی خرام عشق علیه السّلام

از شررستان شــــر لاله بـــر آورد ســــر

با دم خیـــرالانـــــام عشق علیه السّلام

ساخت چو ازمی وضوکرد به میخانه رو

داد به رندان سلام عشق علیه السّلام

در قدح اهل درد ، درد صمیمانـــه کـــرد

ساقی کاس الکرام عشق علیه السّلام

وسوسه کاران عقل بنده ی خاص وینـد

تا که دهد بـار عــام عشق علیه السّلام

پخته شو ار عاشقـــی راهـــرو صــادقی

دست نگیرد ز خـام عشق علیه السّلام

مطلــع حسن ازل تا به ابد بود و هست

شاعـر حسن ختام عشق علیه السّلام .

دیگـــر نـــــه من آن مـــرد جوانم نه تو آن زن

کــــــــز عطر تنش مست شود کوچه و برزن

افتاده ز پـــا مثل دو بیـــدیـــم بــــه هــامون

خشکیــــــــده تر از دست و دل مــرد تبـرزن

تن داده به هر حــــــــادثه در رهگـــــذر بــاد

دل بسته به خاشاک و خس دشت سترون

در پاسخ هر چشمک آمیختــــه بـــا اشـــک

وقتی که فــرستــاده شود از طـــرف مــن

لبخند تو دیگر نه ملیح است و نه نـــوشین

ایمـــــای تو دیگر نه فـــریبــا و نه رهـــــــزن

با این همه گر دوست مــــرا داشته باشی

با خـــــــاطره ی عهـــد کهن قدر یـــک ارزن

این جان که مرا هست وبـــال تــــن رنجــور

وین سر که تورا روز و شبی بوده به دامن

سازم به فدای تو و ریـــزم بـــــه قــدمهــات

تا آن که ادایــــم شود آن دیــــن به گـــردن.