(1)
مـــاه رمضان رفت ... بیــــا بــــاده بنوشیــــــم
جــــامی دو سه اوّل سـر سجّاده بنوشیــــــم

محراب پر از رایحه ی شـرب طهور است
بشتاب ازاین باده کـــه پـــاداده بنوشیـــــــم

دُردی که در آن راه علاج همه درد اسـت
ســاقــی به قدح ریخته آمـــاده بنوشیــــــم

با خیل گــــدایـــان درش ناب دل افروز
همـــراه حــــریفان پـــریـــزاده بنوشیــــــم

با ساده رخی چنــــد روان سوی خــرابات
آبــادی دل را قـــدحی ســـاده بنوشیـــــــم

گر لقمه ات ازخوان قضا پاک وحلال است
فرض است کزین روزی بنهاده بنوشیـــــم

با روزه ی بگشوده مباح است که امروز
خون دل رز با رخ بگشاده بنوشیـــــم

تا در رگ جان شعله زند وسوسه انگیز
آن باده که از جوش نیفتاده بنوشیـــــم

درعید رهایی که حساب همه صاف است
آن می که دهد ســــاقـــی آزاده بنوشیـــــم .
JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ
(2)
قرشمالان عالم را بگویید
که آمد عید فطر و رفت روزه

بلمبانید انواع غذاها
بجنبانید فک همراه پوزه

ز سفره خوردنی آنسان ببلعید
که «مال» نوجوان ، پیر عجوزه

ز ستخوان لحم را آنسان برآرید
که می گردد جدا از پنبه غوزه

خطا رفتید و هی گفتید سی روز
نمی ارزد به این عمر دوروزه

شما با اهل تقوا نیز کردید
چو شیطان لعین بازی دودوزه

شدید از آزمون روزه یکضرب
شما ای جمع بی معنی رفوزه!

افسوس هست ، ماتم نان ترس جان هنوز
خوف از فریب و توطئه ی این و آن هنوز

افساد می کنند ستم گستران غرب
بیداد می کنند فرومایگان هنوز

می خواستیم تا که نباشد ، دریغ هست
از دیو یادبود و ز شیطان نشان هنوز

با فتنه های دائم شیطان اکبر است
نسل بشر به زحمت و آتش به جان هنوز

در ادعای نظم نوینش یکی نگر
محکم اساس جهل کهن در جهان هنوز

آوخ که از تهاجم فرهنگی اش به دهر
دودی رود به دیده ی هر دودمان هنوز

از آتشی که داده حوالت به باختر
یک واحه شعله زار بود خاوران هنوز

آهسته بگذرید که صیاد جورکوش
دارد هزار تیر جفا در کمان هنوز

یاران کاروان و شریکان دزد را
از جان و دل دهند برات ضمان هنوز

بر عرش می رود همه روز و شب از جفا
دود فغان و نائره ی الامان هنوز

بنگر یکی شقاوت صهیون دیو خوی
بیداد می کند به فلسطینیان هنوز

بیت المقّد س است همان قبله ی نخست
در انحصار قوم جهود جبان هنوز

جلاد دیو سار به امر خدایگان
بیرون ز کام می کشد آنجا زبان هنوز

بنگر یکی به سینه ی سینا که لاله اش
با یاد هر شهید بود خونچکان هنوز

وز دود آه امت آزاده ی نبی
زنگار بسته آینه ی آسمان هنوز

افّ لک ای عنود عرب زاد دین به مزد
کاین قوم را نبهره تویی پاسبان هنوز

ابلیس را هر آینه دستی در آستین
استاده برده وار بر آن آستان هنوز

آب عرب ببردی و خاکش بباختی
مهری فحول طایفه را بر دهان هنوز

چندین هزار قاتل سوداگر شرف
از هر قبیله ای و ز هر خاندان هنوز

اندیشه می کنند و سپس شیشه می کنند
خون هزار کودک و پیر و جوان هنوز

سیلاب اشک می رود از چشم مرد و زن
دیو ستم نشسته به تخت روان هنوز

از مغز استخوان یتیمان در به در
در غلغل است دیگ ز دد بدتران هنوز

بس جوجگان که خفته به نازند وای ما
آتش زبانه می کشد از آشیان هنوز

پر بسته اند مرغ شباهنگ را و کبک
سر زیر برف برده و دل در گمان هنوز

با وعده تا به کی دل خود سبزمی کنید
جاری است خون سرخ کران تا کران هنوز

گیرم سلاح گرم نباشد ، به قلوه سنگ
تا فتح قدس رزم دمان می توان هنوز

هر چند کاین سران به پایان رسیده کار
سر خورده اند و بی هنر و ناتوان هنوز

آماده ی نبرد جوانان امتتند
با غاصبان سنگدل از هر مکان هنوز

از جان خود دریغ ندارند و می دهند
در راه اعتلای بهین آرمان هنوز

ایران در این مسیر جلودار لشکر است
با رهنمود رهبری کاردان هنوز

زان پیر آن مراد مهین آن درست عزم
دارد به گوش زمزمه ی جاودان هنوز

از کربلا به قدس گشایید راه فتح
کاینجاست در قلمرو بی باوران هنوز

تا در حریم مسجد الاقصی برد نماز
ره روز و شام می سپرد کاروان هنوز

بر سرنوشت قوم عرب بی تفاوتند
حکام لامروّت نامهربان هنوز

با انتفاضه قهر و به صهیون در آشتی
زود است زود خاتمه ی داستان هنوز

گرگ حریص می درد آن برّگان ونیست
سگ را توان رزم به امر شبان هنوز

هشدار کانتقام بزرگی است پیش روی
در غیبت است مهدی صاحب زمان هنوز

اسلام را نکاسته خوش رقصی جهول
آن حشمت و جلالت و آن قدر و شان هنوز

فرصت حرام گشت و شکایت همان که بود
دفتر تمام گشت و حکایت همان هنوز

بی ارزش است منطق گویای «خوش عمل»
تا هست چشم بسته و گوش گران هنوز.

تا   جرعه نوش  کوثر     حسن  حسن     شدم

سرمست  نغمه  خواندم  و بی خویشتن    شدم

باد   صبا    نسیم        شرفخانه ی       بقیع

آورد  و   بیقرار    چو     مرغ    چمن  شدم

در   سایه سار    سبزترین سرو   باغ عشق

آسودم   و    بری    ز   ملال  و  محن شدم

با   پرتو     شریف ترین    آفتاب     وصل

نوری    دگر    گرفتم  و ظلمت شکن   شدم

تا   اوج    آسمان  ولایت     گشوده    بال

معراج    روح    کردم   وفارغ ز تن  شدم

بر شاخسار «واعتصموا» آشیان     گرفت

تا  مرغ   دل     رها  ز   تمنای من شدم

در   پرتو   عنایت  بی چون     مجتباست

شیرین سخن  اگر  که به هرانجمن شدم.

هر  که باشد  به   جهان     اهل  فساد

همه     گویند   :  الهی      که      مباد

 
به    فساد    آن که      گرایش      دارد

کی      دگر       حال  نیایش       دارد

هست    بد  باطن  و   حیوان     بشره
شب  و     روزش   گذرد  چون  حشره

کاهد   از   عقل  و کند  جسم  حجیم

می کند     خدمت   شیطان     رجیم

 

هست    فکر     شکم    و     الباقی

افتخار     است    برایش        چاقی

خون    مستضعف      مادر       مرده

مثل     نوشابه    دمادم        خورده

خورد  و   نوشید ز بس  بی غم شد

شکم   و   گردن    او      مدغم شد

 
هر کجا   صحبت   مال اندوزی است

بهرش   آهنگ   خوش پیروزی است

کنده      از    شدت   خاطرخواهی

سینه ی  کبک    و    کبوتر  چاهی

پیشه ی  او   شده   تا   گوشبری

سکه اندوزی   و    اسکن شمری

برده    از    یاد   خدا    را     حتی

مردن    و     روز    جزا    را  حتی

کرده   یکباره    جدایش    از  دین

نقشه ی   گسترش   باغ و زمین

 
زیر     پا     خودرو    صد میلیونی

روی   سر     تاج   زر      قارونی

می فرستد  پسرش   را    خارج

تا  که    تحصیل   کند   در  کالج

 
نامزد    کرده    به     ثروتمندان

دوسه ترشیده ی خودرا  خندان

طعنه  هردم  زند از خودخواهی

به  بسیجی  و به  حزب اللهی

می زند   مثل    ستمکار   پلید
سینه   زیر   علم شمر و   یزید

حبس و تعزیر نمی داندچیست

خفته  ناسیر نمی داند کیست

همه ی واهمه اش ازمرگست

نه  ز    باطل شد کالا برگست

 
تا کند ثروت خود بیش از پیش

کرده  سرمایه گذاری درکیش

کرده    با    ثروت    باد آورده

کارگرهای  خودش   را   برده

دست قانون چوبچسبدجیبش

تا  که   اصلاح  نماید  عیبش

می کشد نعره: بریدند سرم
شد   لگد مال  حقوق بشرم

آری ای «شاطر» آسیب پذیر
که  نداری زر و  زور و     تزویر

به  جهانی  که   خریدار  صفا

نیست  آنقدر که گردد  احصا

آدمیزاده   چو  باشد   سفله

می کند جامعه ای  را   نفله

برو  آهسته  و آهسته    بیا
چشم خود بازکن و  خوب بپا

که به هرگوشه ی دنیای فراخ

گربه ای کرده کمین صاحب شاخ

گربه ای  گر بزند  شاخ   تو را
تا به   افلاک  رسد  آخ   تو را .