یاری دارم نامش گل ، صورت گل ، اندامــش گل

با گل هـــر کس بنشیند ، آغــــاز و انجامــش گل

 

دارم دامـــن دامـــن گل ، بـــر یـــار می افشانم

بسیــار او را می خواهم ، بسیــار می افشانم

 

تا همچون گل می خندد ، گل بر جانم می ریزد

مریم ، نسرین ، سوسنبر ، در دامانم می ریزد

 

هــر جا که با او باشم ، هــر جا که با من باشد

باغ بهشت است آن جا،رشک صدگلشن باشد

 

روحــم ، جانــم ، ایمانــم ، تنها او را می دانم

باعشقش می افروزم،بااحساسش می خوانم

 

ای نورهستی بخشم،صهبای مستی بخشم

اندیشه ای بی پــروا ، در گل پرستی بخشم

***

یاری دارم نامش گل،صورت گل  اندامش گل

با گل هر کس بنشیند ، آغــاز و انجامش گل

 

دارم دامــن دامــن گل ، بــر یار می افشانم

بسیار اورا می خواهم ، بسیار می افشانم.

 

 

 

(1)

در دل هــــوس شـــــراب باقــــــی دارم

چشمـــــی بـــه بهانــه ی تلاقـــی دارم

 

با زهــــد ریــا رهم به میخانه چو نیست

از دور ارادتـــــی بـــــه سـاقـــــی دارم!

(2)

تـــا عــــرض ارادتــی به ساقـــی دارم

در ســـاغــــر دل شــــراب باقــی دارم

 

عشق کهنم هوسگرا چون شد و رفت

امّیـــد بــــه عشـــــق اتّفاقــــی دارم!

پیـــــــرمــــــرد فــالگیــــری در گــــذر

دیــــدم و گفتم : چطـــوری ای پدر؟

 

گفت : دارم کسب روزی می کنم

از حماقتهــــای جمعــــی رهگـــذر

 

گفتمش : توضیـــــح افزونتــر بـده

تــا کـــه حالــــم جــــا بیاید بیشتر

 

گفت : قربانت شوم ، این کمترین

مانــده در امروز خویشـم دیده تر

 

خواهد اما پیــر و برنا ، مرد و زن

تا دهم زآینـــــــده ی ایشان خبر

 

بر سبیل طنــز می پرسم تو را

جان مولا ؛ جان هر صاحب نظر

 

ابلــــه ایناننــــد یا من ابلهـــم؟

خر من استم یا که اینانند خر؟!

 

مالــک اشتـــــــر ز راهــــــی می گـــذشت

در غـــــروب کوفـــه ی پـــــــــر رمـــز و راز

 

نــوجــوانـــــی بــــــا تمسخــــر پـــرت کرد

سمـــت آن ســــردار فحـــلِ ســــرفــــراز

 

آشغالــی ، شــیء ناجــــــــوری ، خسی

تــــا بخنـــدانــــد رفیقـــــــان را بــــــه نـاز

 

یک تن از آنـــــــــان که مالک را شناخت

با دلی لــــــرزان لب از هـــــم کــــرد باز

 

گفت : آیـــــــا مــــــرد را نشنــاختــــی؟

گفت : نی ،نی،کیست آن ناکوک ساز؟

 

گفـــت : ســـــردار سپـــــــاه مسلمین

مالک اشتــــــر یـــل دشمــــن گــــــداز

 

هست آن مـــــرد و تــواش نشناختی

کز حقیقت روی کـــردی بــــــر مجـــاز

 

نــــــــــوجـــــوان تا نام مالک را شنید

لـــــرز لـــــــــرزان در فرود و در فراز

 

رفت از وی معـــــذرت خواهـی کند

یافتــش در مسجــــدی با  اعتــــزاز

 

دید مالک را کـــه در عیــــن خضوع

هست با محبـــــــــوب در راز و نیاز

 

صبـــــــــر کرد و روی پایش اوفتاد

چون که پایان یافـــت مالک را نماز

 

نوجوان چون طفل مادر مرده ای

ضجّه میزد معذرت میخواست باز

 

گفت بـا او فــــــارس میدان دین

مالک اشتر به خوبــــــان همتراز

 

کهنه سربازی که درهرجنگ بود

پرچـــــم اسلام زو در اهتـــــزار

 

غم مخور؛برخیز ونزد چون منی

چونکه دشمن نیستی خودرامباز

 

من همان دم کز تو کار ناپسند

ســـــر زد ای فرزند نیک دلنواز

 

از صمیم جان ودل بخشیدمت

آمدم آنگه سوی مسجد به تاز

 

وین نمـــاز از بهر آن بگزاشتم

تا تو رابخشدخدای چاره ساز

نوجوان،شرمنده تا پایان عمر

کـــــرد از آزار مردم احتـــــراز.

 

 

 

 

 

 

 

*اشاره

استاد «عماد رام» تنها خواننده ای ارزشمند با صدایی استثنایی نبود ؛ بلکه از بهترین نوازندگان ساز فلوت به شمار می رفت و آهنگهای ابداعی زیبایی با فلوت می نواخت.خدایش رحمت کناد:

استـاد «عمـــاد رام» با ســــاز فلوت

بــرده ســت دل مــــرا به بزم ملکوت

 

از اهل دلی مقــــام سازش جستم

فرمود : نماز عاشقان راست قنوت.

در کهکشان راه شیری

شیر هزار ستاره را می دوشم

تا تو تشنه نمانی

ای پوپکی که در چشمانت

خورشید خنیاگری می کند

و ماه به چلّه نشسته ست

***

زمین را

بر پشت جوجه تیغی احساسم

حمل می کنم

تا تو بخندی

که خنده ات

راز هزار بهار را با خود دارد

و کاکل پریشانت

خون هزار لاله ی باژگونه را

به گردن گرفته است

***

کبوتری که

بر شانه های ظریفت نشسته است

روزی

سیمرغی خواهد شد

که قاف تا قاف

نام بلند تو را

کتیبه کند.