دیشب به ناز از در من پا کشید و رفت
آن نازنین  که حال دلم  را  ندید و رفت

بر بام من همای سعادت نشسته بود
از بخت بد که بود مرا پر کشید و رفت

اول  به تیر عشق دلم را نشان گرفت
آخر  سرشک وار ز چشمم چکید و رفت

در آسمان تیره ی عمرم ستاره وار
یک شب نه بلکه ثانیه هایی دمید و رفت

خندان اگر چه در شب رؤیایم  آرمید
گریان ولی ز خواب و خیالم رمید ورفت

خارم به دیده باد به گلزار زندگی
نازکتر از گلی اگر ازمن شنید ورفت

یک بوسه از لبش نگرفتم اگرچه او
گلهای    باغ   آرزویم را بچید ورفت

می خواستم همیشه بماند کنار من
کرد از وصال خویش مرا ناامید ورفت.

بیــــا بــــــه محفــــل اهـــــل ریـــــا و قهـــــر مکــن

کـــه حــاضـــرنــــــد در آن جـــــا ذوات روحــــانـــی

شـــراب و شــــاهـــــد و ســاقـــی فراهمت سازند

ســــه ســـوتــــه بـــی کـــه دو ثانیّـــه منتظر مانی

پــــس از ادای ســـه گانــــه بـــه کســـوت مـأمـوم

امـــــام هست و مـــــریـــــــد و عشـــــاء ربّـــانـــی

دو بــــار هیمـــــه بیـــــارنــــد و آتـــش افــــروزنـــد

بــــه منقلـــــی کـــه مسش هست اصـل کاشانی

دُم مــلاقــــــه در آتـــــش نهنـــــــــد و داغ کننــــــد

بـــــرای آن کــــــه گـــــذارنــــــد روی پیشــــــانــی

پس از مـــــراســـــم داغــــی گــذاشتــن ، اذنـــاب

کننـــــد قهقهـــه زن رقــــص و دســــت افشـانــی

بــــه یـــــادگــار چــــو سلفـــــی گــرفتــــن آغازند

و فیلـــــم نیـــــز بگیـــــرنــــــد مفــــت و مجّــــانی

بـــه سمــــت سفــــره هجــومــــی برند بنیان کن

نه یــک بــه یـــک که جمیعـــــآ به حجــــم حیوانی

بــــه محفلـــی که خــــداونــــــد میـــزبــــان باشد

بــــود هــــــزار بــــــرابـــــر صفـــــای مهمــــانــی

در آن میــــانــــه مـــــرا نیــــز مــی تــوانــی یافت

کـــه لفــت و لیـــس کنــــان مــی کنـم غزلخوانی

خوش است خلوت ما ، جای دوستان خالی است

بــــه ویــــــژه مـــوقع اقـــدامهـــای شیــطانـــی!

اگــــر بـــه دعــــــوت مــــــن اعتنــــا نفـــرمـاییـد

شــــویــــد نـــادم و تلـــخ اســت ایـن پشیمانی.

رفـت بیــــــرون از عمــــــارت ،  مثـــــل شبهای گذشته

پیــــــر مـــــا بـــــــا استخــارت ، مثــــل شبهای گذشته

ســــوی مسجـــــد مثل تـــــازی ، رفـت بگــزارد نمازی

بـی وضـــــوی و بـی طهــــارت ، مثـل شبهای گذشته

خـــــانـــه ی ایمــان ما را ، پــــایــــه ی ایقــــان مـا را

کـــــرد وارد بـس خســــارت ، مثــــل شبهای گذشته

در صف اوّل غلامـــــی ، گفــــت او را چــــون سلامی

پیـــــر دیـــــدش بـــــا حقــــارت ، مثل شبهای گذشته

یافت پـــایـــان چـون نمـازش ، بعــد هـم راز و نیازش

کـــــرد نـــوکــــر را اشـــــارت ، مثــل شبهای گذشته

بـرد نــــوکـــــر بهــــر شـامـش ، جانب بیت الطّعامش

سفــــره را فـــرمـــــود غــارت ، مثل شبهای گذشته

یک دو لیوان بلکه افزون ، خورد بعد از شام معجون

بـــاز فـــائـــق شــد حــــرارت ، مثـل شبهای گذشته

بعــــد صــــرف شــــام کامل ، پیـر عالـم ، پیـر عامــل

داد «نفسش» را بشــــارت مثــل شبهــای گذشته

جنبش عرق النّسایش ، راهبـر شـد چون عصایش

بــــاز هـــم ســـوی عمــارت ، مثـل شبهای گذشته

یافت چـــون شهوت فزونی ، رفـت سمت اندرونی

تــــا کـــــه بـــــر دارد ......... مثــل شبهای گذشته!