?? اشاره :
از اوان کودکی تا شش هفت سال پیش که چشمم آب مروارید آورد و تحت عمل  جراحی موفقیت آمیز و سپس عمل لیزیک قرار گرفتم  و نور به چشمم آمد ، جزو کم بینایان بودم.آخرین بار که از عینک طبی استفاده کردم نمره ی آن بالاتر از شش بود.سالهای سال تو گویی پرده ای ضخیم مقابل چشمانم کشیده شده بود که با عمل مورد اشاره ، آن پرده کنار رفت و من جهان دیگری را مشاهده کردم.شعر زیر از  کارهای اواخر دهه ی پنجاه خورشیدی و زمان کم بینایی من است :

دو    چشم   روشـــن    اگر نیستم  چه  غم  که  خدا
دلــــی   بـــــه      روشنــــی  آفتـــاب     داده    مـــرا

درخـــت      بــارور     بـــــاغ     شعــــر     و     معرفتم
که   چشمه ی    هنر   و   عشـــق    آب   داده   مــرا

***
دو  چشم روشن  اگر  نیستم   چه   غـم   که   زبان
در   این    دیار    خموشان   چراغ    راه   من   است

به      دستگیــــری    احبــــاب     احتیاجم      نیست
عصای    شعر  در    این   خاکدان   پناه  من  است

***
مـــن     از     نگـــاه     دل   نــــور  بـــار      می بینم
تمام     منظــــره های       قشنــــگ       دوران     را

طلـــــوع     رویــــش      گل هــای     باغ      زیبایی
ستاره های     شب      آسمــــان      کاشـــــان     را

***
مـــن    از     نگاه    دل    نـــــور   بــــار     می بینم
کبوتــری    که     بـه    منقـــار     برگ    گل   دارد

پرستویــی   کــه     در    آفــاق     اوج    می گیرد
فرشتـــه ای      که    گــل    پامچــال     می کارد

***
اگر  چه   نیست   مــرا    چشم   پر   فروغ    اما
دلم  به    روشنــی     دیدگان    خورشید  است

به    زندگانی    بی  نـور    خویش     می سازم
که چشم شعر ، مرا چشمه های   امّید است.