منجی عالم و آدم 

  (تضمین غزلی از کمال خجندی) 

در   بیابان       عدم    آب       بقا    یافته ام
زمزم   و   کوثر    و  تسنیم  و  منا یافته ام
یعنی     از     طالع   بیدار    تو   را یافته ام
ز   تولّای   تو    راهی    به     خدا یافته ام
                                                    من    دلخسته   به  درد  تو  دوا  یافته ام
                                                    رنج ها    دیده    و   امروز    شفا یافته ام
دیده ازجلوه ی روی تو چو خورشیدشده
دل     ویرانه       گهر      پرور     امّید  شده
شب   تاریک   من   از   پرتو تو عید شده
بهره ور   جان من  از آن رخ فرشید شده
                                                    مرده   با   درد  تو  و زنده ی جاوید شده
                                                    شده  در عشق  تو  فانی و بقا یافته ام
دیده ی منتظرم بوده بسویت همه عمر
بوده   در    آرزوی   دیدن رویت همه عمر
بسته امّید به خاک سرکویت همه عمر
بوده دل شیفت? طرّه ی مویت همه عمر
                                                    رفته ام    بر   اثر باد به بویت همه عمر
                                                    خاک   کوی   تو   نه از باد هوا یافته ام
ای   گل   باغ امامت شرف گلشن دین
هادی   امّت   اسلام   چو آباء      مهین
به   وجود  تو   نه  تردید کند اهل یقین
من عاشق به تمنای توام خاک نشین
                                                 دولت آن نیست که یابم دوجهان زیرنگین
                                                 دولت آن است و سعادت که تو را یافته ام
عاشقان  در دل شیدا   اثرت یافته اند
عارفان   جمله   به نور بصرت یافته اند
کافران   در کتب  خود   خبرت یافته اند
شاعران   در نفحات  سحرت یافته اند
                                               زاهدان   بر    سر   سجّاده   گرت یافته اند
                                               من   میخواره    تو را   در همه جا  یافته ام
مهدی ای جلوه ی جاوید خدای متعال
منجی   عالم   و   آدم   گل گلزار کمال
چومحمّدبه جمال وچو محمّدبه خصال
گرچه دیدار تو از فرط گناه است محال
                                               شکر ایزد که از این در به   دعاهای کمال
                                                هرچه دل خواسته بود آن همه را یافته ام.



 جمعه ی ظهور...

جمعه ی ظهور می رسد
من در این حقیقت بزرگ شک نمی کنم
آرمان مهدویت بلیغ را
بر یخ ملاحظات حک نمی کنم
واژه واژه
حرف حرف
روی پرده های دیده و دلم نوشته ام:
من به جنگ دیوهای شرق و غرب می روم
خود اگرچه آدمی ولی
رهنمون به عشق می شود فرشته ام
*
مثل خشک مغزها
نان به نرخ روز خوارهای فتنه زاد
با خیال باطل شکوه دین مباد
واقعیت همیشه سبز را
آب در الک نمی کنم
*
با یقین سبز خویش
می روم به پیش
در مسیر جمکران معرفت
می کنم مرور
آیه آیه شعرهای نور
سوره های روشن شعور
*
بر لوای سبز فاطمی نوشته است:
فصل انتظار
می رسد بهار....
جز که با خیال شربتی ز جام دوست
دل خنک نمی کنم
*
من حسینی ام
خاک پای عارفان مکتب خمینی ام
من بسیجی ام
روی دوش تک تک مجاهدان راه حق
آر . پی . جی ام
*
یک گلوله آتش مقدس قیام
در مسیر روشن امام
یک جهان حماسه
در کتاب نوحه های کربلا
تا همیشه ی خدا
*
من شکوه غیرتم
با بصیرتم
پشت بر هزار سال بیشتر
آرمان وارث صحیفه و فدک نمی کنم
*
جمعه ی ظهور می رسد
من در این حقیقت بزرگ
شک نمی کنم.