دریادلی که جلوه ی نعم الامیر بود
آیینه ی تمام نمای غدیر بود

بر کردگار واحد مطلق اگر ولی
بر مصطفی رسول گرامی سفیر بود

در پیچشی ز طرّه ی طرّار موی او
دلهای سالکان طریقت اسیر بود

خورشید این هزار پر کهکشان تراز
شمعی نشسته بر سر راهش حقیر بود

در ذیل نور قائد غرّالمحجّلین
بس لیلة المبیت که روشن مسیر بود

آن حیدری که حیّه درش خواند کردگار
در بیشه زار عشق هژبری هژیر بود

اقلیم علم و معرفت و عشق را مدام
دریادلی خجسته و روشن ضمیر بود

هنگام رویکرد خطرهای جانگداز
آتش به اختیار امامی خطیر بود

چشمی گشوده سوی بشیر و نذیر داشت
عین اللهی که در دوجهان بی نظیر بود

راه گریز جز به ولای علی نداشت
گر منکر سقیفه دلی ناگزیر بود

جانها فدای جلوه ی برنای هاشمی
کز بهر هر مرید مرادی مدیر بود

یک عمر گفته ام علی و تا به روز حشر
ذکری چنین خوش است مرا گر کثیربود.