دل  سرگشته ی خود  را  به عشقت آشنا کردم
همین  باشد  اگر  در   زندگی  کاری   سزا کردم

شود  تا  در  طواف  شمع  ،  حاجاتم  روا  قدری
پر   پروانه    را   وقت   سحر   دست  دعا کردم

محبت  را  که   از   صاحبدلان  رو   بر نمی تابد
چراغ  افروز    دل    در    شامگاه    ماجرا کردم

به هربرگ از کتاب دل نوشتم با خطی خونین
تو   در  حقّم  جفا کردی  و  در  حقّت وفا کردم

شدم   در  آزمون  عشق ورزی  گر چه   رد  اما
قبول  خاطر  حسن  تو بودم  کاین خطا کردم

سزایم  بی نصیبی  بود   از   دنیای  شادی ها
که شمع عشق را روشن به هرماتمسرا کردم

چو شد  دشوار  در پیری  ره میخانه  پیمودن
به  کوی  میفروشان  خانه ی خود را بنا کردم

مرا   آرامش   خاطر   به  وقت  مرگ  می آید
که  عمری  زندگی با  حسرت  این ادعا کردم.