* بازنشر از : مجله ی فرهنگ نو :

اشاره : عباس خوش عمل کاشانی.... ازدوستان دوران جوانی و قدیمی من .... زمانی من و او و حسن اسدی"شبدیز" شاعر باهم می گشتیم ... درخیابان و کافه ...دردفترمجله جوانان که ان موقع عباس مسئول صفحه ی شعر ان جابود...یعنی این حسن  بود که عباس رابامن اشنا کرد...من و حسن که می رفتیم پیش عباس درمجله ...یادم هست فتح الله زاده که الان درتیم استقلال سروسامانی گرفته ...دم در ورودی مجله جوانان می نشست ورفت و امدها را کنترل می کرد... بگذریم ...می رفتیم مجله و چای و ناهارو سیگارمون به راه بود...البته عباس کمی خسیس بودو ناهارش قرونی نمی ارزید... اما بازکاچی به ازهیچی بود... باان چای های رنگ پریده اش!! ...ومی نشستیم به مشاعره ... اتاقش پرازبرگ و گلدون و شمعدونی بودو صفایی داشت ...من شعرتازه مو می گفتم ..حسن غزلی می خوندو درادامه عباس شعری تازه  درمی اوردو قصیده و غزلهایش ختم کلام بود....سال ها گذشت و سا ل های دیگر هم رویش امد...وجنگ شدو صلح شدو ...من دیگرعباس را ندیدم ...یادم هست ازحسن  هم که جویای حالش می شدم می گفت رفته دیارشهریار و خبری ندارم ... ..وزمانه گشت و واگشت  ..تابالاخره یک روز افتابی درمحله ی قدیمی فیس آباد...  پیدایش کردم ... یعنی اون منو پیداکرد...وبازدوباره رفاقتمون گل کرد... یعنی هنوز گل نکرده ...ولی شروع شده است ...یادم هست هیچ وقت همه ی شعرهای عباس رادوست نداشتم ...وکاراکترشو که کمی سنتی ومذهبی بودوچاق...اما چون انسانی شیرین و بذله گو بود وخوش دل ... دوستش داشتم ...الان هم دوستش دارم ...او زاده‌ی 25 دی ماه 1337 خورشیدی در شهر کاشان است. در شعر طنز «شاطر حسین» تخلص می‌کند. پدرش قاری و استاد قرآن و به شغل شاطر نانوایی سنگکی اشتغال داشت و دارای طبع شعر بود و آثاری از او در مجلات دهه‌ی سی چاپ شده بود. ... باهم به مناسبت سالروزتولداین رفیق شاعرقدیمی که برخی اورا استاد هم صدا می کنندو البته استاد بنده هم بود و هست ...زندگی و شعرش رامرور می کنیم ... عباس قاعده ی شعر را خوب بلدبودو ازنظرفنی و نظم استادبود... اما مدرن وامروزی نبود...برخی تک و توک شعرهایش نیز ادم راسرحال و شوق می اورد ونه همه ی شعرهایش ...باخیلی ازشعرای دولتی و غیردولتی هم حشرونشری داشت که من هیچ خوشم نمی اومد... به خصوصاازشعرای حکومتی و کیلوئی نان به نرخ روزخور...!...عباس جان تنت سالم باشه درشهرستان شهریارو فرصتی اگربود حتمامن وحسن اسدی  به عیادت تو نازنین خواهیم امد...منتظر باش ... و تولدت هم مبارک .....

* علی سرهنگی.

کلاس* اول ابتدایی تا پایان سوم راهنمایی را در مدرسه ملی خیام گذراند. کسانی چون سهراب سپهری و مشفق کاشانی و… نیز در آن مدرسه درس خوانده بودند. پس از پایان تحصیلات ابتدایی و راهنمایی چون مدرسه‌ی خیام مقطع دبیرستان نداشت برای ادامه‌ی تحصیل به دبیرستان پهلوی سابق رفت. پس از اخذ دیپلم به مدت یک سال در حوزه‌ی علمیه‌ آیت‌الله یثربی کاشان تحصیل مقدمات کرد.   
از سال 1360 خورشیدی در روزنامه.ی اطلاعات استخدام شد و تا سال 1376 در کسوت خبرنگار ارشد – ویراستار – سرمقاله نویس – مشاور ادبی – دبیر سرویس مقالات در مجله‌ی جوانان – ادبستان – گلچرخ به مدیریت موسوی گرمارودی و تحریریه‌ی روزنامه فعالیت کرد.استاد عضو هیئت تحریریه‌ی مجلات گل آقا نیز بود و از معدود اعضای گل آقا به شمار می‌رفت که هر ماه بابت سرودن شعرهای طنز و فکاهی حق‌التحریر می‌گرفت.
استاد در سال‌های اولیه‌ی فعالیت شورای شعرِ وزارت ارشاد در تدوین مجموعه های شعر که به کوشش استاد مشفق و استاد شاهرخی گردآوری شده بود با آن شورا همکاری داشت. مدتی هم با رادیو همکاری می‌کرد و برنامه‌نویس برنامه‌هایی چون در انتهای شب بود. پس از پایان جنگ تحمیلی به عنوان شاعر برگزیده‌ی دفاع مقدس با 19 شاعر معاصر دیگر معرفی شد.
در یکی از سال‌های دهه‌ی 60 در نخستین مسابقه‌ی سراسری شعر 15 خرداد، نفر اول کشوری آن هم در شعر نو شد. خوش‌عمل، در زمینه‌ی داستان‌نویسی هم فعالیت داشته و چندین داستان کوتاه نوشته‌اند؛ که در صفحات داستان روزنامه‌های کیهان و اطلاعات و مجلات جوانان و غیره چاپ شده است.
وی مدت 18 سال‌ در دفتر نشر رهبری صرفآ به عنوان ویراستار خدمت کرده است. هم چنین تاکنون هفت جلد از کتاب‌های شعرشان در قالب جد و طنز و آیینی منتشر شده است. محمد حسین پسر ایشان نیز شاعر است. او دو فرزند دارد و ساکن روستای یوسف‌آباد صیرفی در شهریار است. خوش عمل  هم اکنون قریب 15 سال است که به دلیل بیماری ام.اس کنترل شده و دیسک کمر و سیاتیک، خانه‌نشین شده است و از طریق ویراستاری در خانه امرار معاش می‌کند. استاد در سال 1399 نشان درجه یک هنری که معادل مدرک دکتراست دریافت کرد.