چشم دل   بگشوده   بر  خوان  تو دارم روز و شب
بهره مندی ها     از    احسان    تو دارم روز و شب

تا    مرادم    را    دهی   ،   از  شوق  دست  التجا
در   حریم     دل   به   دامان     تو دارم روز و شب

درد   تنهایی   به   عزلت    طاقت  و  صبرم   ربود
دیده ی   حسرت   به   درمان  تو دارم روز و شب

تشنه ی   پیمانه ای  از    باده ی   حسن    توام
بسته  دل  زان رو  به پیمان  تو  دارم روز و شب

تا   مگر     جمعیت    خاطر     بیابم     لحظه ای
قصه   با    موی    پریشان  تو  دارم  روز و شب

رخصت    پروانگی    تا      حکم  فرمایی     مرا
چشم  بر  شمع  شبستان تو  دارم  روز و شب

ساختن یاسوختن در عشق؟ فرمان توچیست؟
گوش دل  از جان  به فرمان تو دارم روز و شب

خندخندان  شاخه ای  گل   تا  به  پاداشم دهی
نغمه خوانی   در   گلستان  تو دارم روز و شب.