اگر    با    گل   حکایتهای  شیرین سر کند شبنم
کتاب   عشق   را    تا   صبحدم   از بر کند شبنم

حریم    عصمتش    را   پاسداری   می کند بلبل
مبادا     دامن    پرهیز   گل   را     تر کند شبنم

دلش پاک است و ترسم وعده های عندلیبان را
به   گوش  دختر  گل   ناگهان    باور کند شبنم

نسیمش  نغمه ی   لالایی   از  میخانه  می آرد
به  خواب  ناز  اگر  گلبرگ   را   بستر کند شبنم

حدیث    قدسی   خنیاگران  محفل    دل   را
به   گلبانگ   محبّت   ثبت  در دفتر کند شبنم

شراب عشق را  در  کام جان  با عشوه فرمایی
به  گیرودار  هستی  هر  چه  گیراتر کند شبنم

برون نگذارم  از  میخانه ی  وحدت  دمی پا را
گرفتم   باده    بی  اندازه  در   ساغر کند شبنم

مرا  عشق علی در  سینه باشد  تا قیامت ، کو
که از شیدایی ام  با گل حکایت سر کند شبنم.