ترانه ی توفانی

شده دریای دلم توفانی

مانده در ساحل حیرانی

سینه مالامال اندوه

شب من تار و ظلمانی

***

غم روییده از آب و گلم

باز کن گریه بغض دلم

که غم در این شب تنهایی

رها نمی کند جانم

گرفته این دل همچون ابر

چشمانم شده بارانی

***

می گریم

در سوگ یار می گریم

می گریم

چو ابر بهار می گریم

میان من و تو

فاصله بسیار است

بین ماه و زمین

ستاره دیوار است

***

می ریزد

موج ستاره می ریزد

از چشمم

اشک امشب

به یک اشاره می ریزد

***

آرام آرام

چو نسیم سحرگاهی

باز آ به سویم

ای گل رویایی

غم دارم

می میرم

از این همه تنهایی.

تاریخ : پنج شنبه 91/6/2 | 7:33 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر