دگر  نه   صحبت  عشقی  نه   از وفا  سخنی

نه  این  تصوّر  باطل   که  باز  مـــــال   منــــی

پی   وداع   مــــرا   بوســـه ای  ببخش و  برو

که  تشنـــه  راست کفایت ز آب خوش دهنی

چگونه   چون  همـــه  باور  کنم  که  عهد مرا

دوباره چون  سر زلفــت به هم نمی شکنی؟

سیه دلان  خمــــــارت   خمـــــوش می گوینـد

دل  تو جای دگر  رفتـــه  گرچه  پیش منــــی

حدیث  کهنـــه ی  یک   روح  در  دو  قالب را

مگــــو  دگر   که  تو  تنها  به فکر خویشتنی

به کنج خلوت خود«خوش عمل»بسوزوبساز

مگــر  زعشق  در  این  روزگــــار   دم نزنی .