عشق  تا  پنجره   وا  کرد   به   روی    دل من

عطر  صد  خاطره  گل  کرد  به بوی    دل  من

به  نمازی  شرف آموز   سحر    قامت   بست

تا  شد  از  چشمه ی  خورشید  وضوی دل من

پا به پای   همه    رنــــدان  خمــــــارآلـــــوده

عشقِ سرمست   شد   آواره ی  کوی  دل مـن

چشمه در چشمه  سفر کرد  و به دریا پیوست

ماهی  شیشه ای  آینـــــــه پـــوی    دل  مـن

سجده  بر  برگ  گلی  کرد  و   پیمبرخو  شد

خضر  فرخنده  پی   وسوسه شوی   دل  مـن

پرده  در پرده  غزلجوش و غزل پیوند است

نازنین   فاخته ی   نـــادره گوی    دل  مــن

به جز از   شمع که روشنگر بزم ازلی است

کس   ندارد     خبر از  راز مگوی  دل  من

نور  پاداش    صمیمیت   پوپکهایی   اسـت

که پر و بال      گشودند به سوی    دل  من.