قومی  که  در  اندیشه ی      دیدار  خـــــداینـــد

با  نور  علــــــی   گر  بدرخشنــــــــد  ســـزاینــــد

مــــردان  حقیقـــــت نگــــــــر کــــوی طــــریقـــت

از  جـــــــذبه ی  رخســــار علـــــی محو خـدایند

ســـرسلسلــــه ی مذهبشان غیر علی نیسـت

آنــــان که  به   اقلیــــم صفــــــــا عشق گرایند

دارند   ز   خـــــاک  قدم  او   دم جــــــانبخــش

عیســـــی صفتـــانی که  به  هر  درد  دواینــد

ای  پادشــــه  خطّـــــــــه ی   ســـرسبـز تـــولّا

شـــاهـــان  جهـــان پیش غلام  تو گــــــــداینـد

یـــــــاران تو  در ســــــاحل مقصود به رفتـــار

خصمـــــــان تو مغــــــروق به گـــرداب بلاینــد

بـــر مـــرتبـه ی شامخشان غبطه خورد خضر

در بحـــــر ولای تو کســـانی کــــه فنـــــاینـــد

تا کــــــوثـــر گفتـــــار تو ای زمــــزم تــــوحیـد

جـــــاریست  کجــــا در طلب آب بقـــــــاینــد؟

شدبهره وراز نــور   جمــــالت مه و خورشید

بـــــرقــــی ز دم تیــــغ تو ناهیـــد و سهاینــد

غیــــر از تــــو کسانی که گــــرفتند امــامی

از بعــــد نبی  یکســـــره در راه خطـــا ینـــد

جـــانم به فـــدای  تو  و  اخلاف جلیلــــــــت

مـــــا را همگـــــی  راهبـــرانی بســـــــزایند

دارند چــــو از دست  تو ســـرخـــــطّ ولایت

بـــــر قـــافـــله ی نـــوع بشـــــر راهنمــایند

در مکتـــــب تـــوحیـــد همـــه مرجع و ملجا

بـــرنامه ده و چـــــاره گـــر و عقده گشایند

بـــا مـــرگ تــــو ارکان هدایت شـــده ویران

آن قـــوم کـــه انکار نمـــــاینـــد کجـــــاینــد؟

امــــروز به پـــژواک اذا زلــــزلــــــــة الارض

آشفتــــــه چو ابنـــاء زمین اهل سمـــاینــد

مــرغان اولـی اجنحه بـــر ســدره و طوبی

در مـــاتم سیمــــــرغ هدی نوحه ســراینـد

واصل شدگـــان حــــرم ســـــــرّ الهــــــــی

پوشیـــده چو مخـــلوق زمین رخت عزایند

تا نــــور وجــــود علــــــوی تـــابد و پــــایــد

در صـــومعـــه ی عرش ملایک به دعاینــد

ای لجّــــــــــــة الاسرار الهی که ز داغــت

تا صبـــح قیامت همــــه دلها بـــه نـــوایند

چون«خوش عمل»ازداغ جگرسوزتوامروز

خلقی همـــه در تاب و تب افتاده ز پاینــد.