ماندیم  و   رفتند   آنان   تــا وسعت   آبی عشق

تا  بامدادان  اشــــراق  شبهای   مهتابی  عشق

ماندیم  و  رفتنــد  آنان   ققنوسهای    در  آتـش

با   بالهای  جــــــلالی  رمز  خدایابــــی    عشق

ماندیم  و  رفتند  آنان  آنسوتر  از    بــــاور   مــا

جایی که تنهاخداراست تصویری  ازنابی عشق

با  داغ  لبهایشان بود یک واژه   قاموس رفتـــن

در باغ  دلهایشان بودیک غنچه  شادابی عشق

پرواز را  چون پرستو آغـــاز کـــردند  و رفتنـــــد

تا سمت عرفــــانی نور تا مرز   بی تابی عشق

آنان  که بالی گشودند پروانه های   شهــودنـد

باچشمهایی که بـودندتفسیربی خوابی عشق

ماییم وخوشیده چشمی با   ناله های دروغین

در مرگ نابودی درد  در  سوگ نایابی عشــق

رفتند و  ماندیم خالی از  نغمه های جـــــلالی

ما  سایه های  خیالی  محروم از آبی عشــق.