به کشور هر  که   ثروت بیش دارد

دلی  آرام  و بی  تشــــویش دارد

بود  پشتش  به کوه  قاف  زیــــرا

که  سیمرغ سعادت خویش دارد

زمین  زیر  کشت  و  باغ میـــــوه

ز   بندرانزلی  تا   کیـــش   دارد

ز  بیمــــاری سیــــری ناپذیـــری

طمـــــع بـــرکلبه ی درویش دارد

ز   کالاهای  تصویـــری  و صوتی

بسی   انبار  در  تجریش   دارد

تجــــارت  می کند با مـــاهواره

که هم ریسیور و هم دیش دارد

به  کام  اغنیا نوش است امـــا

برای  ما  چو  عقرب نیش دارد

دل   زار   هزاران  بینوا       را

اسیر  زلف کافرکیش     دارد

برای  حفظ ظاهر  تا  نگوینــد:

بودبی ریشه ده من ریش دارد

برای مجلس و  دولت  ضــررها

سوای   مردم آزاریش    دارد

چونتواندبه جنگش رفت مفلس

شبانه روز سر  در پیش   دارد.