اشاره:

27 سال پیش در چنین روزی سراسر میهن اسلامی مان را شورونشاطی حماسی و زایدالوصف فراگرفته بود.فردای چنین روزی یعنی 12 آذر 1365سپاه یکصد هزار نفری محمد(ص) به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام می شد و من سروده بودم:

ای که نهادی  قدم  به  راه محمد(ص)....

و از صبح تا به حال هرچه به ذهنم فشار می آورم از آن شعر حماسی هیچ مصراع و بیتی را به یاد نمی آرم جز این مصراع:

می رسد ای کربلا  سپاه محمد(ص).....

البته این شعر که بالغ بر هشت الی نه بیت بود در جراید آن روزگار-وبه احتمال بسیار زیاد روزنامه ی اطلاعات یا مجله ی جوانان امروز-چاپ شده است.من ازین دست سروده ها بسیار داشتم که متاسفانه در حادثه ای از بین رفت و نیست و نابود شد.ذیلا نمونه ای از آن سروده ها تقدیم می شود:

بانگ  تکبیر شما  مژده ی  فتح و  ظفر است

در شب  تیره ی   بیداد  نویـــد  سحـــر است

طرفه تیغی است جلا یافته  ز الماس  یقین

که به عفریته ی  سالوس و  ریا کارگر است

ای  جوانان وطن  دست  خــدا   همرهتـــان

یورش  آرید به دشمن که  شمارا ظفراست

ما  نخواهیم  چشیدن به خدا زهر  شکست

تا  امام  از  سخن   وحدت مان راهبر  است

گول  تبلیغ  عدو را مخور ای  جان که هنوز

دست این پرده در منحرف از  پرده دراست

خوش عمل تاکه به دنیا زحیات  است اثــر

نخل  توحیــد  ز  خون  شهـــدا  بارور است

هنر  آن نیست که در  شعر زنی لاف گزاف

حربه بردار و برو جبهــه که اینت هنراست.