«حوزه» را  خونی  به شریان ،  روح «دانشگاه»  بود

مــــرشــــد  مــــا   کــــز  رمــــوز  معــــــرفت  آگاه بود

بین  روحـــــانی  و    دانشجــــو ، دو قشــر ارجمنــد

ســــالهـــا  با   مشعــــل وحدت   دلیل    راه     بــود

کشتــــه ی  تیر  شقـــاوت شد که  با   اسلام نــاب

خـــــار چشم   جهل پـــرور   دشمن  گمـــراه   بـود

با  شهادت   گـرچه  خورشیدی جهان افروز گشت

مرگ  او  اهل  بصیــــرت  را  بسی  جانکاه   بـــود

هم  سعیـــــد آمد  به  دنیا هم سعید از دهر رفت

امت  اسلام   را   زیــــرا   سعـــادت خواه   بــــود

روح   وحدت   در   تن   نسل  جوان   مـــا  دمید

او  که   در   خطّ   امام  عشق ، روح الله   بــود

پـــرتـــو افشان   اختـــران  برج حکمت گفته اند

آسمان   دین و دانش   را  «مفتّح»  ماه   بــود.