هیچ کس  تنهاتر از من  نیست  باور کن که نیست

آرزویم   غیـــر   مــــردن نیست  باور کن که نیست

در کنـــار  مــــــاهـــرویی بـــاده پیمـــا تــــا سحــــر

دیگــرم دستی به گردن نیست باور کن که نیست

در دل  ویــــرانـــه های مانــده بـــر جـــا جغــــدوار

کار من جـز نـالـه کردن نیست باور کن که نیست

خوشه های  غصـــه هایم  گـــر به روی هم نهند

کمتـــر از هفتاد خرمن نیست باور کن که نیست

زیــــر بــــار  رنجهـــای بیشمـــــار  زنـــــــدگــــــی

طاقتم همچـون تهمتن نیست باورکن که نیست

دوش رفتم  جانب  میخـــانه بــــا حالی  خـــراب

گفت ساقی سهمت ازدن* نیست باورکن که نیست

کنج تنهـــایی  ز یــاد  دوستــــانـــم  رفتــــه ام

خواستـــارم بچّه و زن نیست باورکن که نیست.

*دن : به فتح دال به معنی خم بزرگ سرکه و شراب است.