روزگارانــی دلـــــم آیینـــــه بــــــاور بـــــود

نــــــور در آیینه ی شعـــــــرم شناور بـــود

روزگارانــــی کـــه با پیــــــری سحرسیما

در دلم شـــور جـــــوانی شعله ورتر بـود

چشمه ی اندیشه ام سرشار از ماهــی

آسمــــان خــــاطــــرم غرق کبـــوتــر بـود

در دل تنگـم فـروزان شعله ای ازعشق

بر سر من ســـایــه ی نخلی تنــاور بود

رهسپـار کوچـه ای لبـــریز از احساس

روی هر دیوار طرحی ساده از در بود

شب همه شب تااذان ساقی خورشید

ذکـــــر لبهایم نمازی خلســـه آور بــود

در دل یلــــداتــــریـــن شبهای نامیـــرا

قاصدکهای امیـــدم روز پــــرور بـــــود

پای احساسم اگر پیوسته در زنجیـر

گوشه میخانه ها دستم به ساغربود

یــــاد بـــاد آن روزگارانی که در غمها

شـادی من دیگر و دل نیز دیگر بـــود.