کسی که جـــــــــــــــام محبّت به دســـــت ما ندهد

شــــــراب عشق به جـــــــــــان و دلش صفـا ندهد

گـــــره گشــــا چــــو نسیــــم صبــــا توانــــــد بـــود

خلاف قـــــاعده یک دســــــــــــــت اگــر صــدا ندهد

دلی کـه روشـــــــن از انــــوار روحبخش دعاست

بــه ادّعــــــای کسی جـــــــــــا بــه مدّعـــــــا ندهد

شکــــــــــوه عشق بنـــــــــازم که در قلمروی دل

به جــــز بلا به کســـــی حکـــــــــــــــم ارتقا ندهد

از آن به قبلـــــــــــــه ی بیـــگانه است روی دلـم

کــــه جـــز مـــلال مـــرا قـــــــــرب آشنــــــــا ندهد

دخیـــــــل بسته ام ایــــن روزهــا ز نـــــاچـــــاری

بــــه آن ضریــــــــح کــــه دردم دهــــــد دوا ندهد

بــه زعــــم من همه یــــــاران یکــــــــدلم هستند

امــــامــــــزاده ، که کـــــورم کنــــد ، شفـــا ندهد

ســزای قفـــــل دلم بستـــــه بــودن ابدی است

اگــــــر کلیـــــد اجـــــابت ، مــــــرا خـــــــــدا ندهد.