از همه خسته ام ، از خـــودم بیشتر

شادیم هر چه کم ، درد و غم بیشتر

هستی جـــانگــزا ، می کشانـــد مرا

بی که پرسم چرا  ، تـا عـــدم بیشتر

در دل بـــادهـا ، محـــــو فـــــریــادها

رفتـــــم از یــــادها ، یک قـدم بیشتر

می روم کـو به کـو ، تلخ و بی آرزو

پشتم از داغ او ، گشته خـم بیشتر

این غم اندیش را سوته درویش را

شعله بر جان زند ، شوق کم بیشتر

با دل غرق خون ، می زنم بـــاژگون

سر به سنگ جنون ، ازتو هم بیشتر.