دیشب من و یار فیلـــــــه ی خـــــــر خوردیم

در کافــــه ی بیــــن راه قمصـــــــــر خوردیم

چون بهـــــر دســـــر میــوه ی مرغوب نبـــود

هریک دوســــه تــــا خیـــــارچنبــــر خوردیم

وز دوغ خبـــــــر نبـــود آنجــــــــــا ، عوضش

نـــــوشـــــابـــه ی گاز اشـــــک آور خوردیم

با کافـــــه چــــی آن زمان که دعوامان شد

بس فحـــش کزآن نبـــــود بــــــدتر خوردیم

بعـــــد از دوسـه تا بـــــادگلــــــو شکرکنان

گفتیـــــم کـــــــه روزی مقـــــــــدّر خوردیم

هر چیــز که بود «انــــــد» خوشحالی بود

جای همگــــــیّ دوستــــــان خـــــالی بود.