شبی در خلوت اشـــــراقـــی خـــود میهمانم کن

شـــــرابی را که در پیمانه داری بــذل جــانم کن

محبّت را کــه از صاحبـــــدلان رو بــــر نمی تــابد

بـه لبخنـــــدی چــــراغ افروز روزان و شبانم کن

هلا روح بلنـــــــد آفتـــــاب عشـق و شیــــدایی

به شبنم آشنایم ســـــاز و بـــا گـل مهربانم کن

عبـوس و مسخ و ناهنجـار؛ پائیز اینچنینم کرد

بهارا! چشمه و مهتـــاب دیــــدی؟ آنچنانم کن

غمـــی دارم ره آورد نگاهی در گــــــذرگاهی

بدین سرمایه در میــدان مشتاقی نشانم کن

زبان در فصـــل یخبندان مهرم شعله بار آمد

اگر لایقتــــــرم ، امـــــداد را ، آتش نهانم کن

به دوزخ گر دراندازی مرا،لب ترنخواهم کرد

لبی زان آب آتشگـــون بیــاور ، امتحانم کن.