دل درد آشنـــــــــایـــــــــــــم را شکستـــی

کــــه بـــی مـــــن بــــا رقیبانــــم نشستی

بــــــه یک پیمــــانـــــــه کــــز دست حریفان

گرفتـــــی ، رشتــــــــه ی پیمان گسستی

بـــــه کامــــــــــت خواهـــــم ار کامم ندادی

دعایـــــت گویـــــــــم ار جـــــــــانم بخستی

ز مــــژگــــان نــــاوکــــی بـــــــر دل فرستم

نشـــانــم می دهـــی گــــر نـــــاز شستی

بــــــه دنیایـــم نگــــــارا بـــــا غمــــت خوش

در شــــــادی بـــــه رویم گــــــر چـه بستی

چـــــو گـــل پـــــــروردم و خیــــرت ندیـــــدم

بــــرو کــــــز آشنـــــــا بیگانـــــه هستــــــی

مـــــن از روی تــــــــــو محـــــــو روی اویــم

تــــــو در آیینــــــــه خــــــود را می پرستی

ببخشــــا بــــــــــر مــــن ار بی پــــرده گویم

که حـــــرف از خـــــود نگوید تـــــازه مستی

خوش آن روزی که مارا «خوش عمل» بود

به گردن دستـــی و ســـــاغـــــر به دستی.