نه رویایی مرا در ســـر نه شــــوری

تهــــــی از عشـــق یا نفـــرت؟ ندانم

چـــو تابوتی که حجـــــم آرزوهاست

تن خود را به هــــــر سو می کشانم

***

نگــاه روشـــن آیینـــــــه بــــــــا من

تلاقــــی کـــرد و از نـــورم خبر داد

مــن و تـــاریکـــی نزدیک جفتیـــــم

چــــرا آیینـــــــــه از دورم خبر داد؟

***

کــــران تــا بیکـــران در جستجویم

مگــــــر گم کـــرده ی خود را بیابم

کجـا رفتنــــد رویــاهـــــای شیرین

که سربرمی کند هر ســو سرابم؟

***

مرا ای قطــره هـــای اشک امــروز

مجالــــی تـــا بــــه شیدایی بخندم

بـــه یــــاد روزهای رفتــــه بـر باد

شبانگاهــــان رویـــــایـــی بخندم

***

نه رویایـی مرا در سـر نه شوری

اسیـــــــــــر آرزوهــــــــای محالم

به تاریکی چنان جفتــم که امروز

دل آیینــــه می ســـــوزد به حالم.