بینــــوا مــــــــردی ز مـــــــــردان خـــدا

کـــاو نمــــــی دانســـــــــــت آداب خلا

گفــــت بــــــا بهلـــــــول روزی در گذر

کای مـــــــراد مـــــــردم صاحــــب نظر

هســـــت ابریقـــــــی مــــرا در بارگاه

کآب را در خـــــــود نمـــــی دارد نگاه

قبــــــل از انجــــــــــام قضای حاجتم

مــــی رود آبـــــــش ، از این ناراحتم

آب چـــــون نبــــود طهارت چون کنم؟

فضله را از خود چسان بیــرون کنم؟

آه از ابـــریـــــق تــــــرک بـــرداشتــه

دردهـــــــــا روی دلــــــــم انباشتـــه

شیـــــخ بهلـــــول شـــریــــف کاردان

کــــــرد لبخنــــــدی نثــــــــار ناتـــوان

گفـــــت : اوّل رو طهــارت کن از آب

بر قضــــای حاجـــت آنگه کن شتاب

مومنین را این طهــارت راحت است

شستنی قبل ازقضای حاجت است

بینــــــوا از حـــلّ مشکل شـــاد شد

در ره بیـــــــت الخلا ارشــــــــاد شد.