تـــا مگــــر در دل زیبـــای تـــــو راهی بکنم

دوســت دارم که شــب قــدر گناهی بکنم

سحــری تـا در میخـــانـــه روم رقص کنان

شــبِ دل روشــن از انـــــوار پگاهی بکنم

مــدد از پیـر مغــان گیــرم و بــــا نیّـت پاک

سجــــده در مصطبــه با حال تباهی بکنم

نذر هر باده کشی بوسه ی جان افروزی

وقف هر مغبچـــه ای،دل،به نگاهی بکنم

تا مگر ســاقــی محفل دهدم باده فزون

ترک انــدرزگــر وســـوســـه کاهی بکنم

تا که راهم بنماید بـه سراپرده ی وصل

خدمـــــت گلنفــس بـــــاده پناهی بکنم

چشم بیدار دلــم باد سپید ار که دمی

حذرازوسوسه ی چشم سیاهی بکنم

ترک همصحبتی اهــــل دلــم باد حرام

گــر سرســوزنــی اندازه ی آهی بکنم

اختر بختِ مرا جلوه چو خورشید شود

گر نظر جانب رخساره ی ماهی بکنم

کاشکی دغــدغـــه ی زهد ریا بگذارد

گذرازکوچه ی دل گاه به گاهی بکنم.