پـــــــدری گفــــت پســــر را کـــه پــــــس از تحصیلات

دوست دارم کـــــــــه تـــــــو آقای مهنـــــــدس باشی

نشـــــــــدی گـــــــر که ارشمیــدس و فیثــــاغــــورث

لااقــــل تــــالــــی اقلیـــــــدس و تــــــالــــــس باشی

کوششی تـــــــا ره صـــــدســــاله کنی یکشبه طی

کســـــرشــــــأن است که درجامعه بی حس باشی

لای انگشت تــــــو دیده ست عمــــو جـــــان سیگار

هم ازاین روست که پیوسته به خس خس باشی

تـــــرک کن جـــــان پـــدر تا که شوی صاحب درک

وای اگر در عقـــــــب نفـــــــــس موسوس باشی

می توانی چو شدن گل ، ز چه رو هستی خار؟

می توانی چـــو طلا گشت ، چــــرا مس باشی؟

به خــــــداونــــــد که بـــرتـر ز ملک خواهی شد

با کتـــــــاب و قلـــــم ار همـدم و مونس باشی

***

در جـــــواب پــــــدر آقـــــای پســر گفت که من

قصدم این نیست پس از درس مهندس باشم

تالـــــی تالـــــس و اقلیـــــــــدس و فیثاغورث

چه کند ســـــود چو بی مایه و مفلس باشم؟

همه ی سعی من این است که ان شاءالله

تاجر آهــــن و ســــرب و کُــرُم و مس باشم

گر کــــه در امــــــر تجــــــارت نشدم کامروا

می کنم جهد که از بهر خــودم کس باشم

مثلا گــــــر بــــــــه وزارت نرسیــــــدم اینجا

دوست دارم که نمایتده ی مجلس باشم.