از خـــرمـــن فضلـــــت ای قتیـــــل العبــــــرات 

یک دانـــــه بــرای مــن ز یک خوشه بس است

مُحــــــرم بــه محـــــرّم چو شـــوم ، بهر طواف

یک گوشه از آن ضریح شش گوشه بس است

یـــک قطــــــره ی اشــــک در عــــــزاداری تـو

بهــــــر سفــــــر آخـــــرتــم توشه بس است!