دو        کبوتر    دو       هوس
اسیرن         کنج        قفس
هر        دوتا     بی همزبون
هر       دوتا    بی همنفس
*
یکی       از     غمش میگه
یکی       از   خوشحالیاش
یکی       از    صبح    سپید
یکی       از   روز     سیاش
*
یکی      از    طالع    نحس
یکی      از   بخت        بلند
یکی      از     گولّه ی   داغ
یکی     از       بگو     بخند
*
بیچاره          ....       کبوترا
اسیر       وهم        خودند
کنج    این       کهنه قفس
راضی     از   سهم خودند
*
اگه       روزی        بشکنه
این قفس     رها     بشن
دیگه      فرقی         نداره
که    ز   هم    جدا  بشن
*
دو  کبوتر           دو هوس
کاشکی     همصدا بودن
اگه     یکّی     می شدن
کی ز    هم     جدا بودن؟
*
قفس اون وقت واسشون
خونه ی شادی می شد
نغمه های     بی  کسی
شعر    آزادی      می شد
*
ما        همون       کبوترا
توی      دام تن      اسیر
کی میشه    رهابشیم
تو اسیر    و   من اسیر؟
*
دو کبوتر         دو  هوس
اسیرن        کنج   قفس
هر  دوتا      بی همزبون
هر  دوتا    بی همنفس.