فریاد   کرد     نام   تو     را     باد      در سکوت
با من    شکفت     خاطره    و    یاد  در سکوت

عمری    اگر    غم     تو   سراغ     دلم  گرفت
زهر    فراق     بیش   و    کمم  داد در سکوت

یک دفعه برد      نام  توام     خاطرات       تلخ
یک لحظه کرد    یاد  توام    شاد    در سکوت

دیگر    نه   پاره های  دلم    بود   آنچه ریخت
با    قطره های  اشک    که   افتاد در سکوت

آن شب که من خراب می ومی خراب عشق
بودیم    ،      شد   بنای  دل آباد  در سکوت

شادم؟   نه...راضیم که  از آن عشق آتشین
همپای    اشک   ،  خاطره ای زاد در سکوت

دیدم تو را    که بدرقه ام می کنی  خموش
در   هاله ای    به شکل   پریزاد  در سکوت

آن     بغض    دیرپای  نفسگیر    این  سفر
شد   سیل اشک و داد دلم داد در سکوت.