ای غریب دهستـــانی ، بنـــدی پاره آهن ها
درد دیرینه سالت را ، کی کند چاره آهن ها؟

عطــر سوسنبــر و پونه ؛ بوی گل بوی بابونه
از مشـــام تـو بربوده ست آه یکباره آهن ها

شهر و ناباوری هایش ، روستا را زیادت برد
خارخائیدنت خوشتریا که این خاره آهن ها؟

اسب وحشی توراخواند،شیهه زن یال گسترده
ای تـــو را از ده آورده ، کـرده آواره آهن ها

چهره پرچین چه میگویی باغ وپرچین حصارم بود؟
خشتهای حصارت شدسکه ها ؛پاره آهن ها

معنی شعرغربت را،بلبل وسهره میفهمند
کی خبر از صفا دارد یــا غزلواره آهن ها؟