چو میرد «خوش عمل» گویندبدخوپیرمردی بود
به     بازار  ادب   خنزر فروش  دوره گردی بود

هیولایی ،  دگر  آزار   موجودی   ،   بد اخلاقی
که  دارای  دلی  بدخواه  با برخورد سردی بود

به    باغ   جانفروز    آفرینش     زاوّل  خلقت
الی تا وقت رفتن تکدرخت خشک و زردی بود

نه با شیطان نفس خویش بل با صالح وطالح
به شمشیر زبان هرروز وهرشب درنبردی بود

صراط مستقیمش   پیش رو  ،  اما به راه دل
وداع عقل و بینش کرده  چابک رهنوردی بود

گمان میکرد دردنیای شعرونثر چیزی هست
ولیکن عاقبت معلوم شد  موجود طردی بود

چنان از مردوزن،پیرو جوان یکسربدش گویند
که گویی غول بیشاخ ودمی درطرح مردی بود

نمی گوید یکی   از   راه انصاف   و جوانمردی
که هرچه بود او هم دردلش همواره دردی بود!